Chodzi m.in. o ustawy: o dodatkowych dobrowolnych ubezpieczeniach zdrowotnych, badaniach klinicznych, zdrowiu publicznym, o jakości w ochronie zdrowia oraz przepisy zakładające utworzenie Agencji Taryfikacji. Przygotowała je jescze Ewa Kopacz. Zespół planujący prace rządu, decyzję ws. ustaw zdrowotnych powinien podjąć w tym tygodniu. "Przedyskutowaliśmy z panem ministrem zdrowia Bartoszem Arłukowiczem dość pilnie te wszystkie projekty i uznaliśmy, że będą one wymagały pewnych modyfikacji co do treści, natomiast co do zasady są one na pewno potrzebne" – mówi wiceminister Szulc. Dodał, że resort zdrowia zaproponował rządowi łącznie kilkanaście projektów ustaw, jednak większość z nich ma charakter techniczny i wprowadza przepisy z dyrektyw UE.
Jeden z projektów pakietu przewiduje utworzenie Agencji Taryfikacji. Na podstawie jej ustaleń wyceniane byłyby świadczenia medyczne. Z kolei system kontroli jakości ma premiować te lecznice, które będą wykonywały świadczenia na odpowiednim poziomie, określanym na podstawie wskaźnika efektywności.
Obecnie wycenę świadczeń wskazuje NFZ. W przyszłości taryfę ma ustalać Agencja w oparciu o zestawienie gwarantowanych świadczeń zdrowotnych oraz wykaz przypisanych im stawek. Przy kontraktowaniu świadczeń NFZ będzie musiał uwzględniać wytyczne Agencji.
Ministerstwo Zdrowia podkreśla, że taryfikacja świadczeń zdrowotnych nie jest możliwa do przeprowadzenia bez wiarygodnych informacji o kosztach uzyskanych od świadczeniodawców, czyli np. szpitali. Takie dane ma zbierać Agencja. Będzie ona wybierała grupy świadczeniodawców spełniających określone kryteria, którzy we współpracy z Agencją będą rejestrować dane dotyczące kosztów wykonywanych świadczeń.
Według resortu zdrowia Agencja Taryfikacji powinna być, podobnie jak Agencja Oceny Technologii Medycznych, samodzielną strukturą, która przeprowadzałaby taryfikację świadczeń zdrowotnych w sposób niezależny, opierając się na fachowych kryteriach.
W MZ jest także projekt ustawy o dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych. Przepisy przygotowane przez resort określają ogólne warunki funkcjonowania dodatkowych ubezpieczeń oraz mechanizmy mające gwarantować dostępność do świadczeń finansowanych przez NFZ dla osób, które nie będą korzystały z dodatkowych ubezpieczeń.
Projekt, w wersji przedstawionej dziennikarzom w marcu br., przewidywał ulgę podatkową dla wykupujących polisę. Zgodnie z zapowiedziami, miałaby być ona odliczana od podstawy opodatkowania. Na takie rozwiązanie nie zgodził się minister finansów Jacek Rostowski. "Póki mamy procedurę nadmiernego deficytu, to żadnych ulg nie będzie (...). Tak się zobowiązaliśmy wobec KE, że nie będziemy obniżali dochodów budżetu" - mówił wtedy Rostowski. Ustawa przeszła konsultacje społeczne, ale nie trafiła do Sejmu.
W projekcie przewidziano możliwość finansowania polis w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, wprowadzono obowiązek realizacji przez świadczeniodawcę kontraktu z NFZ na poziomie 90 proc. - to zabezpieczenie dostępu dla pacjentów bez dodatkowego ubezpieczenia.
Na ubezpieczycieli nałożono obowiązek przygotowania standardów świadczeń, które będą wykonywane w ramach dodatkowego leczenia. Chodzi o dokładną ofertę dotyczącą specjalizacji lekarzy, sprzętu, badań diagnostycznych i zabiegów. W ramach dodatkowego ubezpieczenia dostępne miałyby być świadczenia z zakresu medycyny pracy.
Projekt ustawy o jakości w ochronie zdrowia zakłada, że najlepsze lecznice będą premiowane większymi kontraktami z NFZ. Ocena jakości świadczeń ma być oparta na kryteriach branych pod uwagę przy udzielaniu akredytacji przez Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia.
Z kolei projekt ustawy o badaniach klinicznych zakłada publikowanie w internecie informacji o prowadzonych badaniach, umożliwienie ich uczestnikom dochodzenia roszczeń oraz wprowadzenie przejrzystych procedur związanych z wydawaniem pozwoleń.Wprowadzone mają zostać też przepisy nakładające obowiązek publikowania na ogólnodostępnym portalu internetowym informacji na temat prowadzonych na terytorium Polski badań klinicznych.
W projekcie zawarta została definicja "głównego badacza" jako podmiotu odpowiedzialnego za prowadzenie badania klinicznego w danym ośrodku oraz sprawującego nadzór nad zespołem badawczym. Ma to umożliwić uniknięcie wątpliwości dotyczących odpowiedzialności poszczególnych osób za prowadzenie badania.
Projekt ustawy o zdrowiu publicznym m.in. precyzuje obowiązki i zadania państwa oraz samorządów w systemie ochrony zdrowia.
Paweł Rozwód