W przedmiotowej sprawie Oberster Gerichtshof (sąd najwyższy w Austrii) zwrócił się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym czy art. 5 dyrektywy nr 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych, należy interpretować w ten sposób, że w przypadku wprowadzających w błąd praktyk handlowych w rozumieniu art. 5 ust. 4 tej dyrektywy nie jest dopuszczalne oddzielne badanie kryteriów, czy praktyka ta jest sprzeczna z wymogami staranności zawodowej, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy.

Wątpliwości dotyczące wykładni przepisów dyrektywy nr 2005/29/WE pojawiły się w ramach sporu pomiędzy CHS Tour Services GmbH (biuro podróży z siedzibą w Innsbrucku), a Team4 Travel GmbH (konkurencyjne biuro podróży również z siedzibą w Innsbrucku) w przedmiocie broszury reklamowej tej ostatniej zawierającej fałszywą informację.

Trybunał udzielił odpowiedzi, że w przypadku gdy praktyka handlowa spełnia wszystkie kryteria wyraźnie ustanowione w art. 6 ust. 1 dyrektywy nr 2005/29/WE, który konkretnie reguluje praktyki wprowadzające w błąd konsumenta, nie zachodzi konieczność zbadania, czy taka praktyka jest również sprzeczna z wymogami staranności zawodowej w rozumieniu tejże dyrektywy, aby można było ją skutecznie uznać za nieuczciwą i w konsekwencji za zakazaną.

Zgodnie bowiem ze stosownym przepisem dyrektywy, wprowadzający w błąd charakter praktyki handlowej zależy wyłącznie od okoliczności, że jest niezgodna z prawdą ponieważ zawiera fałszywe informacje lub w jakikolwiek sposób może wprowadzić w błąd przeciętnego konsumenta. W szczególności w odniesieniu do rodzaju lub głównych cech produktu lub usługi, które mogą spowodować podjęcie przez konsumenta decyzji dotyczącej transakcji, której nie podjąłby w braku istnienia takiej praktyki. Zatem elementy stanowiące praktykę handlową wprowadzającą w błąd są zasadniczo skonstruowane z punktu widzenia konsumenta jako odbiorcy nieuczciwych praktyk handlowych.

Jeżeli cechy te są spełnione, praktykę powinno się uważać za wprowadzającą w błąd, a więc nieuczciwą i zakazaną, przy czym nie ma konieczności zbadania przesłanki zawartej w innym przepisie tej samej dyrektywy ustanawiającym ogólną definicję nieuczciwych praktyk handlowych i dotyczącym sfery przedsiębiorcy.

Tak wynika z wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 19 września 2013 r. w sprawie C-435/11 CHS Tour Services GmbH przeciwko Team4 Travel GmbH.

Źródło: www.curia.europa.eu