W 2009 r. Unia Europejska przyjęła nową dyrektywę 2009/48 w sprawie bezpieczeństwa zabawek, w której określiła nowe wartości dopuszczalne dla niektórych substancji chemicznych zawartych w zabawkach. Niemcy uznały, że wartości dopuszczalne mające zastosowanie na terytorium tego państwa dla ołowiu, baru, antymonu, arsenu, i rtęci, które odpowiadają poprzedniemu standardowi Unii określonemu w dyrektywie 88/378 zapewniają lepszą ochronę. W związku z tym Niemcy wniosły do Komisji o zezwolenie na utrzymanie tych uprzednich wartości. Decyzją z dnia 1 marca 2012 r. Komisja oddaliła ten wniosek w zakresie dotyczącym antymonu, arsenu i rtęci i zezwoliła na utrzymanie niemieckich wartości dopuszczalnych jedynie w odniesieniu do ołowiu i baru najpóźniej do 21 lipca 2013 r.

Po rozpoznaniu wniesionej przez Niemcy skargi Sąd UE wyrokiem z 2014 r. (T-198/12) utrzymał w mocy decyzję Komisji stwierdzając, odnośnie do antymonu, arsenu i rtęci, iż Niemcy nie wykazały, że niemieckie wartości dopuszczalne zapewniały wyższy poziom ochrony niż nowe, europejskie wartości dopuszczalne. Sąd uchylił natomiast decyzję Komisji w zakresie dotyczącym ołowiu, uznając, że owa decyzja była w tym względzie wewnętrznie sprzeczna. W odniesieniu do baru Sąd stwierdził, że należało umorzyć postępowanie, jako że Komisja zmieniła w międzyczasie dopuszczalne wartości dla tego metalu ciężkiego (a zatem skarga stała się w tym względzie bezprzedmiotowa).
Niemcy wniosły odwołanie od wyroku Sądu do Trybunału Sprawiedliwości.



Ubiegłotygodniowym wyrokiem Trybunał oddalił odwołanie Niemiec w całości.
Trybunał przypomniał, że państwo członkowskie może podnieść, w celu uzasadnienia utrzymania swych wcześniejszych przepisów krajowych, że ocenia ryzyko dla zdrowia publicznego odmiennie niż prawodawca Unii przy przyjmowaniu środka harmonizującego. Odmienne oceny tego ryzyka mogą zostać dokonane zgodnie z prawem bez konieczności oparcia się na innych lub nowych danych naukowych. Do państwa członkowskiego należy wykazanie, że owe przepisy krajowe zapewniają poziom ochrony zdrowia publicznego wyższy aniżeli środek harmonizujący Unii4.

Trybunał orzekł, że Sąd nie dopuścił się błędu co do prawa stwierdzając, że Niemcy nie przedstawiły tego dowodu w zakresie dotyczącym arsenu, antymonu i rtęci.

Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 9 lipca 2015 r. w sprawie C-360/14 P Niemcy przeciwko Komisji.

Źródło: curia.europa.eu,