Zdaniem Trybunału, z prawa tego może również skorzystać państwo członkowskie po przyznaniu, że jest ono państwem członkowskim odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej na podstawie tego rozporządzenia i w ramach postępowania wtórnego przejęcia.
Shiraz Baig Mirza, obywatel pakistański, wjechał nielegalnie na terytorium węgierskie z Serbii w sierpniu 2015 r. Złożył on 7 sierpnia 2015 r. pierwszy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej na Węgrzech. W trakcie postępowania S.B. Mirza opuścił miejsce pobytu, które zostało mu wyznaczone przez władze węgierskie. Decyzją z dnia 9 października 2015 r. władze te zamknęły rozpatrywanie wniosku z tego względu, że w sposób dorozumiany został on wycofany przez wnioskodawcę.
Następnie S.B. Mirza został zatrzymany w Republice Czeskiej podczas próby dotarcia do Austrii. Władze czeskie zwróciły się do Węgier o wtórne przyjęcie zainteresowanego, do czego Węgry się przychyliły. S.B. Mirza złożył zatem drugi wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej na Węgrzech. W dniu 19 listopada 2015 r. władze węgierskie odrzuciły ten wniosek jako niedopuszczalny bez rozpatrzenia go co do istoty. Uważały one bowiem, że w odniesieniu do wnioskodawcy Serbię należało uznać za bezpieczne państwo trzecie.
S.B. Mirza zaskarżył tę decyzję do Debreceni Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (sądu ds. administracyjnych i społecznych w Debreczynie, Węgry). Sąd ten skierował do Trybunału Sprawiedliwości pytanie, czy S.B. Mirza może zostać wysłany do bezpiecznego państwa trzeciego, pomimo że wydaje się, iż władze czeskie nie zostały poinformowane o węgierskich uregulowaniach i praktykach polegających na przekazywaniu osób ubiegających się o udzielenie ochrony międzynarodowej do bezpiecznych państw trzecich.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Prawo Europejskie
|
Ponieważ wobec S.B. Mirzy jest obecnie wykonywany środek detencyjny, sprawa ta została rozpoznana w przewidzianym w regulaminie postępowania przed Trybunałem pilnym trybie prejudycjalnym.
W ogłoszonym dzisiaj wyroku Trybunał zauważył przede wszystkim, że z prawa do wysłania osoby ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej do bezpiecznego państwa trzeciego może także skorzystać państwo członkowskie po przyznaniu, że jest ono na podstawie rozporządzenia nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (rozporządzenie Dublin III) i w ramach procedury wtórnego przejęcia państwem członkowskim odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego przez wnioskodawcę, który opuścił to państwo członkowskie zanim zapadła decyzja co do istoty w przedmiocie pierwszego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.
Trybunał stwierdził następnie, że w ramach postępowania wtórnego przejęcia osoby ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej rozporządzeniem Dublin III nie nałożono na odpowiedzialne państwo członkowskie (Węgry) obowiązku poinformowania przekazującego państwa członkowskiego (Republiki Czeskiej) o treści przepisów krajowych w dziedzinie wysyłania wnioskodawców do bezpiecznych państw trzecich lub o praktyce administracyjnej w tym zakresie.
Trybunał zaznaczył także, że brak przekazywania informacji w tych kwestiach pomiędzy dwoma zainteresowanymi państwami nie narusza gwarantowanego prawem Unii prawa wnioskodawcy do skutecznego środka zaskarżenia decyzji o przekazaniu i decyzji w sprawie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.
Wreszcie Trybunał orzekł, że przysługujące osobie ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej w sytuacji takiej jak w niniejszej sprawie prawo uzyskania ostatecznej decyzji w sprawie swojego wniosku zarówno w postępowaniu, które zostało umorzone, jak i w nowym postępowaniu, który to wniosek nie powinien być traktowany jako kolejny wniosek, nie oznacza ani pozbawienia państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej możliwości uznania wniosku za niedopuszczalny, ani nałożenia na to państwo obowiązku podjęcia rozpatrywania wniosku od szczególnego etapu postępowania.
Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 17 marca 2016 r. w sprawie C-695/15 PPU Shiraz Baig Mirza przeciwko Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal.
Źródło: curia.europa.eu