Neptune Distribution prowadzi sprzedaż i dystrybucję naturalnych gazowanych wód mineralnych o nazwach "Saint-Yorre" i "Vichy Célestins". W 2009 r. francuska administracja wezwała Neptune Distribution do usunięcia wszelkich oznaczeń, które miały na celu przekonanie odbiorców, że wody te są ubogie lub bardzo ubogie w sól lub w sód. Wezwanie to dotyczyło w szczególności następujących oznaczeń: "St-Yorre zawiera jedynie 0,53 g soli (czyli chlorku sodu) na litr, a więc mniej niż litr mleka!!!", "Vichy Célestins zawiera jedynie 0,39 g soli na litr, czyli 2–3 razy mniej aniżeli litr mleka!". Neptune Distribution zaskarżył tę decyzję.
Rozpatrująca sprawę w ostatniej instancji francuska Conseil d’État (Rada Stanu) zwróciła się do Trybunału o ustalenie, czy występującą w spornych wodach zawartość sodu należy obliczać wyłącznie na podstawie zawartości chlorku sodu (soli kuchennej), czy też na podstawie zawartej w tym napoju całkowitej ilości sodu we wszystkich jego postaciach (zatem z wodorowęglanem sodu włącznie). Konsument mógłby bowiem zostać wprowadzony w błąd, gdyby woda była przedstawiana jako mająca niską zawartość sodu lub soli lub jako odpowiednia dla diety ubogiej w sód, podczas gdy byłaby bogata w wodorowęglan sodu.
Conseil d’État podkreśla, że, gdyby przy obliczaniu zawartości soli należało uwzględnić wodorowęglan sodu, dystrybutorzy naturalnych wód mineralnych mogliby zostać pozbawieni możliwości przedstawienia informacji, które niemniej jednak są prawdziwe, co mogłoby ograniczyć wolność prowadzenia działalności gospodarczej oraz wolność wypowiedzi i informacji reklamowych. Wodorowęglan sodu mógłby bowiem zostać uznany za mniej szkodliwy dla zdrowia ludzkiego od chlorku sodu, ponieważ brak jest dowodów naukowych pozwalających obecnie na twierdzenie, że wodorowęglan sodu wywołuje lub zwiększa nadciśnienie tętnicze tak samo i w takich samych proporcjach, co sól kuchenna.
W swoim wyroku Trybunał stwierdził przede wszystkim, że w rozporządzeniu nr 1924/2006 w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych zakazano stosowania, w odniesieniu do naturalnych wód mineralnych i innych wód, oświadczenia "bardzo niska zawartość sodu [lub] soli". W świetle dyrektywy 2009/54/WE dotyczącej naturalnych wód mineralnych oświadczenia lub oznaczenia mające przekonać konsumenta, iż wody te mają niską zawartość sodu lub soli lub, iż są odpowiednie dla diety ubogiej w sód, mogą być stosowane, pod warunkiem że zawartość sodu będzie w każdym wypadku niższa niż 20 mg/l.
W tym względzie Trybunał przypomniał, że prawodawca Unii zamierzał zagwarantować konsumentom właściwą i przejrzystą informację dotyczącą zawartości sodu w wodzie przeznaczonej do spożycia. Ponieważ sód jest składnikiem wielu związków chemicznych (w szczególności chlorku sodu i wodorowęglanu sodu), jego ilość w naturalnych wodach mineralnych powinna być oceniana z uwzględnieniem całkowitej zawartości sodu w danych naturalnych wodach mineralnych, niezależnie od jego postaci chemicznej. Konsument może zatem zostać wprowadzony w błąd w wypadku, gdy na opakowaniach, etykietach lub w reklamach naturalnych wód mineralnych wskazano, że wody te mają niską zawartość sodu lub soli oraz że są one odpowiednie dla diety ubogiej w sód, podczas gdy w rzeczywistości zawierają one 20 mg/l lub więcej sodu.
W zakresie ważności zakazu umieszczania na opakowaniach, etykietach i w reklamie naturalnych wód mineralnych wszelkich oświadczeń lub oznaczeń dotyczących niskiej zawartości w tych wodach chlorku sodu, czyli soli kuchennej, które to oświadczenia lub oznaczenia mogą wprowadzać konsumenta w błąd co do całkowitej zawartości sodu w tych wodach, Trybunał stwierdził, że zakaz ten jest uzasadniony i proporcjonalny, ze względu na to, że spełnia wymóg zapewnienia konsumentom możliwie najdokładniejszych i najbardziej przejrzystych informacji oraz jest on właściwy i konieczny w celu zapewnienia ochrony zdrowia ludzkiego w Unii. Zagrożenia zdrowia ludzkiego związane ze spożyciem dużych ilości sodu występującego w wielu związkach chemicznych, w szczególności w wodorowęglanie sodu, nie można bowiem niewątpliwie wykluczyć, w związku z czym zasada ostrożności uzasadnia przyjęcie środków ograniczających prawa podstawowe.
Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 17 grudnia 2015 r. w sprawie C-157/14 Neptune Distribution przeciwko Ministre de l’Économie et des Finances.
Źródło: http://curia.europa.eu