Zgodnie z Aktem akcesyjnym naszego kraju akty instytucji oraz Europejskiego Banku Centralnego przyjęte przed przystąpieniem do Unii i sporządzone przez Radę, Komisję lub Europejski Bank Centralny w językach tych państw są od dnia przystąpienia tekstami autentycznymi na tych samych warunkach co teksty sporządzone w jedenastu językach ówczesnych państw członkowskich. Podlegają one publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jeśli teksty w owych jedenastu językach były w ten sposób opublikowane.
Na podstawie dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz.Urz.WE L 108 z 24.4.2002, s. 33). Komisja opublikowała wytyczne dotyczące analizy rynku i oceny znacznej pozycji rynkowej (Dz.Urz.WE C 165 z 11.7.2002, s. 6), które krajowe organy regulacyjne powinny mieć przede wszystkim na uwadze przy definiowaniu odnośnych rynków stosownie do okoliczności występujących w danym państwie, a w szczególności odnośne rynków geograficznych w obrębie danego terytorium, zgodnie z przepisami prawa konkurencji.
W 2006 r. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej ustalił, że Polska Telefonia Cyfrowa sp. z o.o. („PTC”) zajmuje znaczącą pozycję na rynku świadczenia usługi zakańczania połączeń głosowych i, mocą decyzji, nałożył na to przedsiębiorstwo określone obowiązki regulacyjne. Od decyzji organu regulacyjnego PTC wniosła odwołanie twierdząc, że nie można powołać się wobec niej na wytyczne z 2002 r., na podstawie których wydana została wskazana decyzja, ponieważ wytyczne te nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku polskim.
Sąd Najwyższy, do którego wniesiono skargę kasacyjną, zwrócił się do Trybunału z pytaniem, czy akt przystąpienia z 2003 r. sprzeciwia się temu, aby polski organ regulacyjny mógł powoływać się na wytyczne z 2002 r. w decyzji, na mocy której organ ten nakłada na operatora usług łączności elektronicznej określone obowiązki regulacyjne, w przypadku gdy wytyczne te nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku tego państwa, chociaż język ten jest językiem urzędowym Unii.
Trybunał przypomniał na wstępie, że zgodnie z podstawową zasadą porządku prawnego Unii akt pochodzący od władzy publicznej nie może wywoływać skutków wobec jednostek, dopóki nie uzyskają one możliwości zapoznania się z nim.
Następnie Trybunał podkreślił, że akt przystąpienia z 2003 r. sprzeciwia się temu, aby obowiązki zawarte w przepisach Unii, które nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku nowego państwa członkowskiego, pomimo że język ten jest językiem urzędowym Unii, mogły zostać nałożone na jednostki w tym państwie, nawet jeśli miały one możliwość zapoznania się z tymi przepisami przy użyciu innych środków.
W tym kontekście Trybunał zbadał, czy wytyczne z 2002 r., rozpatrywane pod kątem ich treści, nakładają obowiązki na jednostki. Trybunał wskazał przy tym, że owe wytyczne opisują zasady podlegające stosowaniu przez krajowe organy regulacyjne w analizach rynków i skutecznej konkurencji na mocy wspólnotowych ram regulacyjnych dla łączności elektronicznej.
Trybunał wywiódł z powyższego, że wytyczne z 2002 r. nie przewidują żadnych obowiązków, które mogłyby zostać nałożone, bezpośrednio lub pośrednio, na jednostki. W związku z tym, brak publikacji owych wytycznych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku polskim nie stoi na przeszkodzie temu, by polski organ regulacyjny mógł się na nie powoływać w decyzji skierowanej do jednostki.
Tak wynika z wyroku TS z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie C-410/09 Polska Telefonia Cyfrowa sp. z o.o. przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
Na podstawie dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz.Urz.WE L 108 z 24.4.2002, s. 33). Komisja opublikowała wytyczne dotyczące analizy rynku i oceny znacznej pozycji rynkowej (Dz.Urz.WE C 165 z 11.7.2002, s. 6), które krajowe organy regulacyjne powinny mieć przede wszystkim na uwadze przy definiowaniu odnośnych rynków stosownie do okoliczności występujących w danym państwie, a w szczególności odnośne rynków geograficznych w obrębie danego terytorium, zgodnie z przepisami prawa konkurencji.
W 2006 r. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej ustalił, że Polska Telefonia Cyfrowa sp. z o.o. („PTC”) zajmuje znaczącą pozycję na rynku świadczenia usługi zakańczania połączeń głosowych i, mocą decyzji, nałożył na to przedsiębiorstwo określone obowiązki regulacyjne. Od decyzji organu regulacyjnego PTC wniosła odwołanie twierdząc, że nie można powołać się wobec niej na wytyczne z 2002 r., na podstawie których wydana została wskazana decyzja, ponieważ wytyczne te nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku polskim.
Sąd Najwyższy, do którego wniesiono skargę kasacyjną, zwrócił się do Trybunału z pytaniem, czy akt przystąpienia z 2003 r. sprzeciwia się temu, aby polski organ regulacyjny mógł powoływać się na wytyczne z 2002 r. w decyzji, na mocy której organ ten nakłada na operatora usług łączności elektronicznej określone obowiązki regulacyjne, w przypadku gdy wytyczne te nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku tego państwa, chociaż język ten jest językiem urzędowym Unii.
Trybunał przypomniał na wstępie, że zgodnie z podstawową zasadą porządku prawnego Unii akt pochodzący od władzy publicznej nie może wywoływać skutków wobec jednostek, dopóki nie uzyskają one możliwości zapoznania się z nim.
Następnie Trybunał podkreślił, że akt przystąpienia z 2003 r. sprzeciwia się temu, aby obowiązki zawarte w przepisach Unii, które nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku nowego państwa członkowskiego, pomimo że język ten jest językiem urzędowym Unii, mogły zostać nałożone na jednostki w tym państwie, nawet jeśli miały one możliwość zapoznania się z tymi przepisami przy użyciu innych środków.
W tym kontekście Trybunał zbadał, czy wytyczne z 2002 r., rozpatrywane pod kątem ich treści, nakładają obowiązki na jednostki. Trybunał wskazał przy tym, że owe wytyczne opisują zasady podlegające stosowaniu przez krajowe organy regulacyjne w analizach rynków i skutecznej konkurencji na mocy wspólnotowych ram regulacyjnych dla łączności elektronicznej.
Trybunał wywiódł z powyższego, że wytyczne z 2002 r. nie przewidują żadnych obowiązków, które mogłyby zostać nałożone, bezpośrednio lub pośrednio, na jednostki. W związku z tym, brak publikacji owych wytycznych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku polskim nie stoi na przeszkodzie temu, by polski organ regulacyjny mógł się na nie powoływać w decyzji skierowanej do jednostki.
Tak wynika z wyroku TS z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie C-410/09 Polska Telefonia Cyfrowa sp. z o.o. przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line
Źródło: http://curia.europa.eu, stan z dnia 12 maja 2011 r.