Skargę do Trybunału wniósł obywatel brytyjski, który przez władze amerykańskie został oskarżony o współudział w próbie zorganizowania obozu dżihadystów w Oregonie. Rząd USA zażądał ekstradycji skarżącego do USA, a skarżący bronił się twierdząc, iż wydalenie do USA będzie w jego przypadku oznaczało narażenie na poniżające i nieludzkie traktowanie, sprzeczne z art. 3 Konwencji o prawach człowieka.
W kwietniu 2013 roku Trybunał w Strasburgu wydał pierwszy wyrok w sprawie ekstradycji skarżącego, w którym faktycznie zabronił wydalenia skarżącego do USA ze względu na brak odpowiednich gwarancji udzielonych przez rząd tego państwa.
Czytaj: Strasburg: ekstradycja schizofrenika do USA naruszy Konwencję >>>
Trybunał miał wówczas wątpliwości, czy skarżący otrzyma w czasie pobytu w amerykańskim więzieniu odpowiednie leczenie - skarżący cierpi na poważne zaburzenia psychiczne. Tym razem argument ten odpadł. Władze amerykańskie zapewniły, iż skarżący będzie odpowiednio traktowany i leczony zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i po ewentualnym skazaniu na karę pozbawienia wolności. Tym samym nic już nie stoi na przeszkodzie, by jego ekstradycja została zrealizowana.
W omawianej sprawie Trybunał dokonał również ponownej oceny procedury ekstradycyjnej przeprowadzonej przez władze i sądy Wielkiej Brytanii. Trybunał wskazał w szczególności, iż sądy brytyjskie dokładnie zbadały charakter zaburzeń psychicznych, na jakie cierpi skarżący, a także przeanalizowały gwarancje udzielone przez stronę amerykańską dotyczące tego, jak skarżący będzie traktowany po przekazaniu go do USA, jakie leczenie otrzyma, według jakich zasad będzie odbywać się jego proces oraz w jakich warunkach skarżący będzie przebywać począwszy od pozbawienia wolności na potrzeby procesu, jak i po ewentualnym skazaniu.
W podsumowaniu Trybunał uznał, że zarówno postępowanie ekstradycyjne przeprowadzone w Wielkiej Brytanii, jak i gwarancje udzielone przez rząd USA, nie budzą jego zastrzeżeń. W sprawie nie przedstawiono przekonujących dowodów pozwalających przyjąć, iż w USA skarżący nie otrzyma odpowiedniej opieki medycznej pozwalającej na kontrolę jego choroby psychicznej, lub iż będzie przetrzymywany w warunkach, które sprawię, że jego stan się pogorszy. Nic nie wskazuje na to, by wydalenie do USA groziło w jego sprawie traktowaniem sprzecznym z art. 3 Konwencji. Jego skarga została uznana za niedopuszczalną.
Omawiana decyzja dobrze wpisuje się w dotychczasową linię orzeczniczą Trybunału w sprawach ekstradycyjnych. W przypadku żądania wydalenia skarżącego z państwa-strony Konwencji Trybunał zawsze dokonuje oceny, czy rząd państwa wnioskującego o ekstradycję daje gwarancje przestrzegania praw podstawowych skarżącego. Jeżeli system prawny lub sytuacja faktyczna i standardy w praktyce stosowane przez organy wymiaru sprawiedliwości w państwie żądającym budzą wątpliwości, wówczas Trybunał wymaga przedstawienia odpowiednich gwarancji poszanowania praw skarżącego. Jeżeli gwarancje takie zostaną udzielone i są wiarygodne, wydanie może odbyć się bez przeszkód. Naruszenie postanowień Konwencji o prawach człowieka nie będzie miało miejsca.
Tak wynika z decyzji Trybunału z 6 stycznia 2015 roku w sprawie nr 62176/14 Aswat przeciwko Wielkiej Brytanii.