NSA oddalił zażalenie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Wstrzymania inwestycji domagała się właścicielka pensjonatu, obok którego miała powstać nowa inwestycja budowlana. Jej zdaniem organy nadzoru budowlanego nie powinny zezwolić na budowę, bo inwestycja stanowi ingerencję w krajobraz osiedla, zagęszczając zabudowę i niszcząc dotychczasowy układ krajobrazowo-przestrzenny. Ponadto rozpoczęcie robót budowlanych spowoduje utratę zainteresowania gości pobytem w jej pensjonacie, co oznaczać będzie pogorszenie jej sytuacji finansowej. Sąd I instancji uznał, że nie ma podstaw do wstrzymania wykonania decyzji.
NSA, rozpatrując skargę kasacyjną wyjaśnił, że może wstrzymać wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. NSA wyjaśnił, iż ciężar udowodnienia, że zachodzą przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, spoczywa na skarżącym. Aby sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności. Muszą one prowadzić do wniosku, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne. Ponadto w spornej sprawie z zakresu prawa budowlanego skarżący musi wskazać, dlaczego uznał, że osoba uprawniona do prowadzenia robót budowlanych na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej ma ponosić ujemne skutki związane ze wstrzymaniem jej wykonania. To bowiem inwestor ponosi ryzyko prowadzenia robót przed rozpoznaniem skargi przez sąd i to na nim spoczywać będzie obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, w razie gdyby okazało się, że w wyniku rozpoznania skargi decyzja zostanie uchylona.
NSA wyjaśnił też, co należy rozumieć przez niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zdaniem Sądu jest to taki stan, w wyniku którego może zostać wyrządzona szkoda, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy jej pierwotnych cech. W rozpatrywanej sprawie taki przypadek nie występuje. Do stwierdzenia spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczający sam fakt wskazania przez skarżących na rażące naruszenie prawa przy wydawaniu decyzji.
 (II OZ 1335/10)

Artykuł pochodzi z Serwisu Samorządowego www.lex.pl/samorzad