W tej sprawie pracodawca finansował usługę transportową przewozu pracowników do i z pracy po wyznaczonej trasie, której koszt został ustalony w sposób zryczałtowany, bez względu na ilość przewożonych pracowników. Jak dodaje podatnik z uwagi na brak imiennej listy osób korzystających w danym miesiącu z dojazdów brak było możliwości przypisania konkretnego świadczenia konkretnemu pracownikowi, co oznacza, że nie trzeba takiego świadczenia opodatkowywać.
Organ podatkowy uznał jednak, że ryczałtowy sposób rozliczenia usługi przewozu nie dawał podstawy do odstąpienia od ustalenia przychodu po stronie pracownika, jako że pracodawca wie, komu udziela świadczenia, kto z niego skorzystał, ewentualne trudności z indywidualizacją świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.
Sprawa trafiła do WSA w Gliwicach. Sąd uznał, że pogląd podatnika, co do nieistnienia w tym zakresie obowiązku podatkowego jest chybiony, ponieważ z art. 12 ust. 1 i ust. 3 ustawy o PIT wynika, że świadczenia ponoszone za pracowników stanowią przychód tych pracowników. W tym stanie rzeczy ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny.
I mimo, że wspomniana indywidualizacja staje się niezbędna dopiero na etapie rozliczenia podatnika z urzędem skarbowym, to granicach wyznaczonych ustalonym w sprawie stanem faktycznym dochodzi do odpowiedzialność płatnika, ponieważ informacja o sumie potrąconych i odprowadzonych zaliczek stanowi integralny element zeznania składanego przez podatników urzędom skarbowym.
(I SA/Gl 24/11, LEX nr 865873)
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line
Źródło: www.nsa.gov.pl, stan z dnia 14 października 2011 r.