Coraz łatwiej stracić wiarygodność finansową

Niewiele trzeba, aby informacje na temat dłużnika znalazły się i były udostępniane przez biuro informacji gospodarczej. Zmiany w ustawie o udostępnianiu informacji gospodarczych, które wejdą w życie 14 czerwca br. upraszczają kryteria, na podstawie których można będzie zgłosić kogoś do rejestru niesolidnych dłużników.

W dniu 14 maja 2010 r., w Dzienniku Ustaw Nr 81, poz. 530, została opublikowana ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych. Ustawa wchodzi w życie z dniem 14 czerwca 2010 r.
Zgodnie z definicją zamieszczoną w art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy, dłużnikiem będącym konsumentem może być osoba fizyczna, o której mowa w art. 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), a także osoba zobowiązana do świadczeń alimentacyjnych, o której mowa w art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 z późn. zm.).
Prawo wierzyciela do przekazania do biura informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem powstaje wówczas, gdy są spełnione łącznie następujące warunki: 1. zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy o kredyt konsumencki oraz umów, o których mowa w art. 1871 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późń. zm.); 2. łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika będącego konsumentem wobec wierzyciela wynosi co najmniej 200 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 60 dni; 3. upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi będącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika będącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał takiego adresu - na adres miejsca zamieszkania, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.
Z kolei, zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 2 ustawy, dłużnikiem niebędącym konsumentem może być albo osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą zobowiązana względem wierzyciela w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą albo osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej zobowiązana względem wierzyciela w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą lub stosunkiem prawnym.
W wypadku dłużników nie będących konsumentami, wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o ich zobowiązaniach wyłącznie wówczas, gdy są spełnione łącznie następujące warunki: 1. zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy związanej z wykonywaniem działalności gospodarczej; 2. łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika niebędącego konsumentem wobec wierzyciela wynosi co najmniej 500 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 60 dni; 3. upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi niebędącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika niebędącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał takiego adresu - na adres siedziby dłużnika lub miejsca wykonywania działalności gospodarczej, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.
Ponadto wierzyciel będzie mógł przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika, gdy są spełnione łącznie następujące warunki: 1. zobowiązanie zostało stwierdzone tytułem wykonawczym; 2. upłynęło co najmniej 14 dni od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika, a jeżeli dłużnik nie wskazał takiego adresu - na adres miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca wykonywania działalności gospodarczej, pisma, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura; 3. wierzyciel przekazał do biura informację określającą dane organu orzekającego, datę wydania i sygnaturę tytułu wykonawczego stwierdzającego to zobowiązanie.
Zmiany wprowadzone ustawą mają na celu usprawnienie funkcjonowania systemu wymiany informacji gospodarczych w ramach biur informacji gospodarczej oraz modyfikację niektórych obowiązków administracyjnych.
Z dniem wejścia w życie ustawy traci moc ustawa z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424, z późn. zm.).

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line