Wykonywanie robót ziemnych, budowlanych i drogowych wiąże się z licznymi zagrożeniami – w tym o charakterze wypadkowym. W celu zminimalizowania ryzyka i wyeliminowania dowolności przy wykonywaniu tego typu prac, powinny się one odbywać zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki z  20.09.2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz.U. Nr 118, poz. 1263 ze zm.), które to rozporządzenie zostało wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 23715 § 2 ustawy z 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.).

W wyniku analizy postulatów kierowanych przez przedsiębiorców, jak również środowisk związanych z realizacją prac, przy których wykorzystywane są maszyny robocze, zdecydowano się na nowelizację, której celem jest w szczególności dostosowanie wykazu maszyn oraz urządzeń do zmian wynikających ze zmian w zakresie technologii, w tym rozwiązań mających na celu poprawę bezpieczeństwa w kwestii eksploatacji maszyn. Wiąże się to ze zmniejszeniem liczby wymaganych uprawnień i tym samym szkoleń w wyniku których są one nabywane.

W wyniku nowelizacji zmodyfikowano treść załącznika nr 1 do rozporządzenia, który zawiera wykaz maszyn i urządzeń technicznych stosowanych przy robotach ziemnych, budowlanych i drogowych, do obsługi których wymagane jest odbycie szkolenia i uzyskanie pozytywnego wyniku ze sprawdzianu. W szczególności należy wspomnieć o ograniczeniu liczby klas uprawnień określonych w świadectwie dla danej maszyny oraz usunięciu niektórych maszyn z wykazu – np. koparek drenarskich, młotów spalinowych czy ubijarek wibracyjnych. Konsekwencją modyfikacji załącznika nr 1 do rozporządzenia jest to, że w przypadku przykładowo ręcznych urządzeń udarowych, betoniarek czy agregatów tynkarskich nie jest już wymagane dotychczasowe szkolenie zakończone egzaminem.

W konsekwencji zmiana w zakresie klas uprawnień oraz w nazewnictwie niektórych pozycji maszyn wymusiła określenie zakresu już posiadanych uprawnień. Zagadnienie to reguluje § 2 rozporządzenia zmieniającego. Przykładowo, świadectwa oraz wpisy do książki operatora stwierdzające uzyskanie uprawnień na podstawie przepisów dotychczasowych (obowiązujących do 31.03.2017 r.) wydane na koparki jednonaczyniowe klasy II są równoważne ze świadectwem oraz wpisem do książki operatora na koparki jednonaczyniowe klasy I.

Nowelizacja zawiera w § 3 przepis przejściowy, odnoszący się do postępowań zmierzających do nabycia uprawnień do obsługi maszyn. Zgodnie z jego treścią, do wszczętych i niezakończonych przed 1.04.2017 r. postępowań zmierzających do nabycia uprawnień do obsługi określonych maszyn roboczych należy stosować przepisy dotychczasowe. Na potrzeby zwrotu „postępowań prowadzonych w celu uzyskania uprawnień do obsługi maszyn roboczych” należy odwołać się do szkoleń, które rozpoczęły się przed dniem wejścia w życie nowych przepisów – czyli najpóźniej 31.03.2017 r.

W ramach prawa niepracowniczego zatrudnienia – jako części prawa pracy – wyróżnia się niepracownicze zatrudnienie typu cywilnoprawnego, niepracownicze zatrudnienie typu administracyjnego, niepracownicze zatrudnienie typu penalnego i niepracownicze zatrudnienie typu ustrojowego. Na tym tle warto zadać pytanie, czy unormowania regulujące niepracownicze zatrudnienie jako należące do prawa pracy stanowią część powszechnego, czy szczególnego prawa pracy. Nie regulują one stosunku pracy, ale nie stoi to na przeszkodzie zaliczenia ich do powszechnego prawa pracy, tak jak na przykład okoliczność, że obowiązują unormowania dotyczące zbiorowych stosunków pracy (a więc nie indywidualnych stosunków pracy), nie wyklucza zaliczenia zbiorowego prawa pracy do prawa pracy w ogólności.