W myśl PN-N-18002 oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, 1650 z późn. zm.) przez ryzyko zawodowe należy rozumieć „prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń związanych z wykonywaną pracą powodujących straty, w szczególności prawdopodobieństwo wystąpienia u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub sposobu jej wykonywania”. Właściwa ocena ryzyka zawodowego ma kluczowe znaczenie dla dobrego funkcjonowania zakładu pracy, bowiem zdarzenia, takie jak wypadki przy pracy czy choroby zawodowe wpływają na wydajność pracy i produkcję. Zdefiniowanie zagrożeń i ocena ryzyka powinno być przeprowadzone w możliwie najprostszy sposób i opierać się zdroworozsądkowym rozumowaniu - tak by mógł to zrobić - zwłaszcza w małych firmach, sam pracodawca. W większych zakładach mogą mu pomóc np. specjaliści ds. BHP eksperci spoza przedsiębiorstwa.
Istnieje kilka metod oceny ryzyka. Ta przewidziana w polskiej normie PN-N-18002 posługuje się dwoma parametrami ryzyka – ciężkością następstw występujących na stanowisku pracy zagrożeń oraz prawdopodobieństwem wystąpienia tych skutków. Metoda wstępnej analizy zagrożeń (tzw. metoda PHA) pozwala na jakościowe oszacowanie ryzyka. Opiera się ona na dwóch zmiennych: S – wielkości (stopnia) ewentualnej szkody i P – prawdopodobieństwa powstania takiej szkody. Ocenę ryzyka przeprowadza się również przy pomocy wskaźnika risc score, będącego iloczynem trzech parametrów: S – możliwych skutków zagrożenia, E – ekspozycji na zagrożenie i P – prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzenia.
Źródło: Rzeczpospolita, 7 sierpnia 2009 r., Sylwia Gortyńska