Celem Konwencji jest kompleksowa ochrona środowiska oraz zdrowia ludzkiego przed przedostawaniem się rtęci do atmosfery, wód i ziemi. Przepisy porozumienia regulują zagadnienia związane z wydobyciem tego metalu, handlem produktami zawierającymi go oraz wykorzystaniem go w produktach i procesach przemysłowych. Konwencja ustanawia ponadto zasady bezpiecznego dla środowiska gospodarowania odpadami zawierającymi rtęć, stosowania odpowiednich metod składowania rtęci, a także reguluje zagadnienia dotyczące terenów zanieczyszczonych tym metalem.
Tekst Konwencji został uzgodniony w styczniu 2013 r. w Genewie, na forum Międzyrządowego Komitetu Negocjacyjnego. W okresie od października 2013 r. do 24 września br. Konwencję podpisały 102 państwa, w tym Stany Zjednoczone, Kanada, Australia, Chiny, Japonia, państwa Ameryki Łacińskiej, część państw kontynentu afrykańskiego, prawie wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej. Dokument wejdzie w życie po jego ratyfikowaniu przez co najmniej 50 krajów, które podpisały Konwencję.
Rtęć jest uznana za jedną z najbardziej toksycznych substancji, groźnych dla środowiska oraz niebezpiecznych dla zdrowia człowieka. Z tego względu, w 2009 r. Rada Zarządzająca Programu Środowiskowego Narodów Zjednoczonych podjęła decyzję o rozpoczęciu prac nad nowym międzynarodowym instrumentem prawnym. Nazwa Konwencji pochodzi od japońskiego miasta, w którym w połowie XX wieku doszło do zatrucia wielotysięcznej ludności rtęcią z odpadów przemysłowych spuszczanych do wody. Do tej pory wiele pokoleń Japończyków wciąż boryka się z następstwami tego zatrucia.