Odpowiedź
Nie ma przepisów regulujących, jakie obuwie powinni stosować pracownicy zatrudnieni w sklepie i obsługujący wózki ręczne. Pracownicy muszą stosować obuwie robocze lub ochronne zgodnie z decyzją i ustaleniami pracodawcy. Pomocne w podjęciu stosownej decyzji są warunki bezpieczeństwa podane w ocenie ryzyka zawodowego oraz konsultacje z pracownikami. Na ogół tam, gdzie występuje ryzyko upadku przenoszonych i przewożonych towarów na nogi pracownika zostaje on wyposażony w buty bezpieczne lub ochronne. Pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bhp. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.
Uzasadnienie
Zgodnie z przepisami ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) – dalej k.p., pracodawca:
• ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego (art. 2377 § 2-3 k.p.) oraz
• konsultuje z pracownikami lub ich przedstawicielami wszystkie działania związane z bhp, w szczególności dotyczące: przydzielania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego (art. 23711a § 1 k.p.).
Środki ochrony indywidualnej kończyn dolnych stosowane na stanowisku pracy powinny:
• zapewniać wystarczającą ochronę przed występującymi zagrożeniami;
• umożliwiać normalne wykonywanie wszystkich czynności w warunkach istniejących na danym stanowisku pracy;
• być odpowiednio dopasowane do użytkownika.
Obuwie robocze zapewnia przede wszystkim wygodę użytkowania i walory higieniczne. Obuwie o cechach ochronnych zabezpiecza użytkownika przed urazami występującymi m.in. na stanowiskach pracy. Obuwie o cechach ochronnych należy do szerokiej grupy środków ochrony indywidualnej i zgodnie z przepisami powinno spełniać zasadnicze wymagania zawarte w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z 21.12.2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz.U. Nr 259, poz. 2173).
Ze względu na poziom zagrożeń, przed którymi obuwie powinno chronić można rozróżnić podział na:
1. Obuwie bezpieczne to obuwie mające cechy ochronne, przeznaczone do ochrony użytkownika przed urazami, które mogłyby powstać podczas wypadków, wyposażone w podnoski zaprojektowane tak, aby zapewniały ochronę przed uderzeniem podczas badania z energią równą co najmniej 200 J i przed ściskaniem podczas badania pod obciążeniem ściskającym równym co najmniej 15 kN.
Klasa 1. Wszystkie materiały za wyjątkiem polimerów naturalnych lub syntetycznych:
S1: podstawowe właściwości plus: zabudowana pięta, właściwości antyelektrostatyczne, absorpcja energii w części piętowej;
S2: jak S1 plus nieprzepuszczalność wody;
S3: jak S2 plus odporność podeszwy na przebicie, urzeźbienie podeszwy.
Klasa 2. Polimery naturalne i syntetyczne:
S4: podstawowe właściwości plus właściwości antyelektrostatyczne podeszwy, absorpcja energii w części piętowej
S5: jak S4 plus odporność podeszwy na przebicie i urzeźbienie podeszwy.
1. Obuwie ochronne to obuwie mające cechy ochronne, przeznaczone do ochrony użytkownika przed urazami, które mogłyby powstać podczas wypadków, wyposażone w podnoski zaprojektowane tak, aby zapewniały ochronę przed uderzeniem podczas badania z energią równą co najmniej 100 J i przed ściskaniem podczas badania pod obciążeniem ściskającym równym co najmniej 10 kN.
Wszystkie rodzaje obuwia o cechach ochronnych ze względu na rodzaj zastosowanego materiału i technologie wytwarzania można podzielić na obuwie:
P1: podstawowe właściwości plus: zabudowana pięta, właściwości antyelektrostatyczne – absorpcja energii w części piętowej
P2: jak P1 plus nieprzepuszczalność wody
P3: jak P2 plus odporność podeszwy na przebicie i urzeźbienie podeszwy
P4: Właściwości antyelektrostatyczne
P5: jak P4 i dodatkowo odporność na przekłucie
Zgodnie z art. 2377 k.p., pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bhp. Przepis ten nie dotyczy stanowisk, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.
Roman Majer, autor współpracuje z publikacją Serwis BHP.
Odpowiedzi udzielono: 5 lipca 2017 r.
