Finansujemy rehabilitację pracownika comiesięcznie w dość znacznej kwocie z ZFŚŚ.
Czy powinniśmy opodatkować tą kwotę?
W omawianym przypadku świadczenie wypłacane pracownikowi należy potraktować jako zapomogę. Zapomoga zaś powinna zostać opodatkowana w kwocie przekraczającej 2280 zł.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych (np. pożar), klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Oznacza to, że przyznając zapomogę w wyższej kwocie należy odjąć 2.280 zł, a resztę opodatkować razem z pozostałymi składnikami wynagrodzenia pracownika. Warto jednakże dodać, iż kwota zapomogi będzie w pełnej wysokości wyłączona spod składek ZUS bez względu na to, czy byłaby sfinansowana ze środków ZFŚS, czy też z innych.
Wypłacając zapomogę należy pomyśleć o właściwym udokumentowaniu. Pracownik powinien złożyć formalny wniosek, do którego dobrze byłoby dołączyć dowody zaistniałego zdarzenia - skoro w pytaniu jest mowa o rehabilitacji, to albo pracownik miał jakiś wypadek, albo dotknęła go choroba. W obu wypadkach pracownik powinien przedstawić dokument stwierdzający ten fakt (najlepiej orzeczenie lekarskie). Dodatkowo pracodawca powinien określić świadczenie jako zapomogę i stwierdzić, że jej wysokość odpowiadała będzie wydatkom na rehabilitację pracownika.
Czy powinniśmy opodatkować tą kwotę?
W omawianym przypadku świadczenie wypłacane pracownikowi należy potraktować jako zapomogę. Zapomoga zaś powinna zostać opodatkowana w kwocie przekraczającej 2280 zł.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych (np. pożar), klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Oznacza to, że przyznając zapomogę w wyższej kwocie należy odjąć 2.280 zł, a resztę opodatkować razem z pozostałymi składnikami wynagrodzenia pracownika. Warto jednakże dodać, iż kwota zapomogi będzie w pełnej wysokości wyłączona spod składek ZUS bez względu na to, czy byłaby sfinansowana ze środków ZFŚS, czy też z innych.
Wypłacając zapomogę należy pomyśleć o właściwym udokumentowaniu. Pracownik powinien złożyć formalny wniosek, do którego dobrze byłoby dołączyć dowody zaistniałego zdarzenia - skoro w pytaniu jest mowa o rehabilitacji, to albo pracownik miał jakiś wypadek, albo dotknęła go choroba. W obu wypadkach pracownik powinien przedstawić dokument stwierdzający ten fakt (najlepiej orzeczenie lekarskie). Dodatkowo pracodawca powinien określić świadczenie jako zapomogę i stwierdzić, że jej wysokość odpowiadała będzie wydatkom na rehabilitację pracownika.