Starosta udzielił spółce zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości w celu założenia i przeprowadzenia przez działkę kablowego odcinka linii elektroenergetycznej. Decyzja lokalizacyjna dotycząca inwestycji przesądziła nie tylko o publicznym charakterze przedsięwzięcia, ale także o jego przebiegu.
Od decyzji odwołali się właściciele zajętej działki.
Uznali, iż organ powinien był rozważyć jak najmniejszy stopień ingerencji w korzystanie z ich nieruchomości przy wydawaniu decyzji, nawet wtedy gdy orzekane ograniczenie stanowiło realizację celu publicznego.
WSA uznał skargę za niezasadną.
Sąd zwrócił uwagę, iż na etapie ograniczania sposobu korzystania z nieruchomości dla potrzeb realizacji inwestycji celu publicznego o przebiegu przesądzonym w decyzji lokalizacyjnej, nie ma już możliwości kwestionowania usytuowania linii.
Zakres ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości przesądza bowiem albo miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego – wyjaśnił sąd.
W rozpatrywanej sprawie decyzja lokalizacyjna przewidziała 90 metrową długość odcinka kablowej linii SN na nieruchomości skarżących, zakończonego słupem a decyzja ograniczająca sposób korzystania z nieruchomości jest zgodna z ustaleniami decyzji lokalizacyjnej.
Sąd nie podzielił twierdzenia skarżących, iż organ orzekający w sprawie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości dysponował swobodą w ustaleniu przebiegu inwestycji celu publicznego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 10 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 1098/14, nieprawomocny
