Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 12 p.b. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. pozwolenia na budowę nie wymaga budowa tymczasowych obiektów budowlanych, niepołączonych trwale z gruntem i przewidzianych do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, ale nie później niż przed upływem 180 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu. W art. 30 ust. 1 pkt 1 p.b. wskazano formalnie, że taka budowa wymaga zgłoszenia.

W wyniku ww. nowelizacji prawa budowlanego, ustawą z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców (Dz. U. z 2016 r. poz. 2255), został wydłużony termin czasowego użytkowania tymczasowego obiektu budowlanego do 180 dni (ze 120 dni) oraz została wprowadzona prawna możliwość dalszego użytkowania obiektu, na podstawie pozwolenia na budowę (art. 37a p.b.), którego to rozwiązania wcześniej ustawodawca nie przewidywał. Co istotne dla osoby chcącej uzyskać pozwolenie na budowę, w przypadku złożenia wniosku ustawodawca zezwolił na powstrzymanie się od rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce tymczasowego obiektu budowlanego.

Uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla obiektu postawionego jako tymczasowy pozwoli na dalsze, legalne użytkowanie tego obiektu.

Tymczasowy obiekt budowlany został zdefiniowany jako obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe (art. 3 pkt 5 p.b.). W definicji określono zatem dwa rodzaje tymczasowych obiektów budowlanych:
1) obiekty budowlane przeznaczone do użytkowania w okresie krótszym od ich trwałości technicznej, przewidziane do przeniesienia w inne miejsce lub do rozbiórki,
2) obiekty budowlane niepołączone trwale z gruntem.

Zobacz pełną procedurę w LEX Navigator Procedury Prawa Budowlanego >>>
Cecha tymczasowości wynika w tym względzie z cech konstrukcyjnych, trwałości materiałów oraz technologii czy też projektu obiektu budowlanego (W. Piątek [w:] Prawo budowlane. Komentarz, pod red. A. Glinieckiego, wyd. 3, Warszawa 2016, s. 58, nb. 9). Cecha "trwałego związania z gruntem" sprowadza się do posadowienia obiektu na tyle trwale, by zapewnić mu stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym, mogącym go zniszczyć lub spowodować przesunięcie czy przemieszczenie na inne miejsce. O tym, czy obiekt jest trwale związany z gruntem, nie decyduje metoda i sposób związania z gruntem, ale to, czy wielkość konkretnego urządzenia, jego konstrukcja, przeznaczenie i względy bezpieczeństwa wymagają takiego trwałego związania z gruntem (wyrok NSA z 7 października 2015 r., II OSK 293/14, i wskazane tam orzecznictwo).

Warto podkreślić, że zmiany przepisów ustawy - Prawo budowlane, wprowadzone ww. ustawą, dotyczą wszystkich inwestorów, nie tylko przedsiębiorców. Nie ma zatem znaczenia, czy tymczasowy obiekt budowlany będzie służył prowadzeniu działalności gospodarczej, czy innym celom. 

Autorzy: Marcin Kubiak, Zygmunt Niewiadomski (red. nauk.)

LEX Navigator Procedury Prawa Budowlanego 
Artykuł stanowi fragment procedury, opublikowanej w programie Lex Navigator Prawo Budowlane
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami