a także mając na uwadze, co następuje:(1) W art. 325bf ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 nałożono na instytucje obowiązek obliczania dziennych przekroczeń na podstawie weryfikacji historycznej hipotetycznych i rzeczywistych zmian wartości ich portfela, na który składają się wszystkie pozycje przypisane do ich jednostki odpowiadającej za handel. Celem takiej weryfikacji historycznej jest ocena, w zależności od poziomu, na którym jest przeprowadzana, czy właściwe jest obliczanie wymogów w zakresie funduszy własnych dla pozycji w jednostce odpowiadającej za handel przy zastosowaniu alternatywnej metody modeli wewnętrznych oraz czy wymogi w zakresie funduszy własnych związane z możliwymi do modelowania czynnikami ryzyka są odpowiednie. W art. 325bf ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 nałożono na instytucje obowiązek wykorzystywania wartości portfela na koniec dnia jako punktu wyjścia do takiej weryfikacji historycznej, z uwzględnieniem wszystkich korekt, takich jak rezerwy czy jakiekolwiek korekty wyceny.
(2) W ramach weryfikacji historycznej miary wartości zagrożonej niektóre skutki ryzyka rynkowego, których nie obejmuje wewnętrzny model pomiaru ryzyka, należy jednak uwzględnić w rzeczywistych zmianach wartości portfela. W związku z powyższym wszelkie korekty związane z ryzykiem rynkowym, bez względu na częstotliwość ich aktualizacji przez instytucje, należy uwzględnić w rzeczywistych zmianach wartości portfela. Weryfikację historyczną miary wartości zagrożonej z wykorzystaniem hipotetycznych zmian wartości portfela przeprowadza się jednak przy założeniu statycznego portfela. W związku z tym w obliczaniu takich hipotetycznych zmian wartości portfela instytucje powinny uwzględnić wyłącznie te korekty, które są obliczane codziennie i które zostały uwzględnione w wewnętrznym modelu pomiaru ryzyka.
(3) W niektórych przypadkach możliwe jest, że z uwagi na charakter korekty i ze względu na wewnętrzne zarządzanie ryzykiem mające zastosowanie do tej korekty, korektę taką oblicza się w grupach pozycji przypisanych do więcej niż jednej jednostki odpowiadającej za handel. W celu zapewnienia harmonizacji w całej Unii należy wymagać od instytucji, aby przy obliczaniu rzeczywistych i hipotetycznych zmian wartości portfela jednostki odpowiadającej za handel albo ponownie obliczały wyłącznie taką korektę dla każdej jednostki odpowiadającej za handel niezależnie od pozycji przypisanych do jednostki odpowiadającej za handel albo, w przypadku spełnienia określonych warunków, uwzględniały zmiany wynikające z takiej korekty wyłącznie w kontekście weryfikacji historycznej, o której mowa w art. 325bf ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. W związku z tym jeżeli instytucje przeprowadzają proces wyceny na koniec dnia w celu ustalenia wartości portfela jednostki odpowiadającej za handel na koniec dnia, przy obliczaniu hipotetycznych i rzeczywistych zmian na poziomie jednostki odpowiadającej za handel nie należy zezwalać im na przyporządkowanie korekt do jednostek odpowiadających za handel w sposób proporcjonalny do udziału każdej jednostki odpowiadającej za handel w wartości korekty.
(4) Wymóg dotyczący przypisania zysków i strat określony w art. 325bg rozporządzenia (UE) nr 575/2013 odgrywa znaczącą rolę w zapewnieniu, aby teoretyczne i hipotetyczne zmiany wartości portfela jednostki odpowiadającej za handel były wystarczająco zbliżone. Testy statystyczne zawarte w standardach międzynarodowych opracowanych przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego, współczynnik korelacji Spearmana oraz metryka testu Kołmogorowa-Smirnowa wykorzystywane w celu realizacji wymogu dotyczącego przypisania zysków i strat są odpowiednie do tego celu, więc instytucje powinny z nich korzystać.
(5) Standardy międzynarodowe przewidują, że instytucje powinny spełniać dodatkowy wymóg kapitałowy w przypadkach, gdy teoretyczne i hipotetyczne zmiany wartości portfela jednostki odpowiadającej za handel nie są wystarczająco zbliżone. W sytuacji tej należy wymagać od instytucji, aby obliczały i zgłaszały właściwym organom ten dodatkowy wymóg kapitałowy dla tych jednostek odpowiadających za handel.
(6) Przy przedstawianiu wyników dotyczących przypisania zysków i strat zgodnie z art. 325az ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 instytucje powinny także zaznaczyć, jeżeli hipotetyczne i teoretyczne zmiany wartości portfela jednostki odpowiadającej za handel różnią się w istotnym stopniu. Powinno to pomóc instytucjom w określeniu potencjalnych niedociągnięć w obliczaniu zmian teoretycznych.
(7) Przy ocenie spełnienia wymogu dotyczącego przypisania zysków i strat teoretyczne zmiany wartości portfela porównuje się ze zmianami hipotetycznymi, które oblicza się przy założeniu statycznego portfela. Celem tego porównania jest określenie istotności różnic w procesach wyceny w ramach modelu pomiaru ryzyka instytucji, powodujących zmiany teoretyczne, oraz procesach wyceny wewnętrznych systemów instytucji powodujących zmiany hipotetyczne. Aby zapewnić, by na porównanie to nie miały wpływu zmiany w strukturze portfela, teoretyczne zmiany wartości portfela stosowane w ramach wymogu dotyczącego przypisania zysków i strat powinny być również obliczane przy założeniu portfela statycznego.
(8) Aby zapewnić spójność ze standardami międzynarodowymi, hipotetyczne zmiany wartości portfela, które oblicza się do celów oceny spełniania wymogu dotyczącego przypisania zysków i strat, należy dostosować do hipotetycznych zmian wartości portfela, które instytucja oblicza do celów weryfikacji historycznej.
(9) Różnice między procesami wyceny prowadzącymi do hipotetycznych i teoretycznych zmian wartości portfela mogą wynikać z pominięcia niektórych czynników ryzyka w modelu pomiaru ryzyka lub z uproszczenia modelu pomiaru ryzyka. Inne różnice mogą być rezultatem rozbieżności w danych, które instytucja wykorzystuje jako dane wejściowe do określenia wartości swoich portfeli. Aby uniknąć dodatkowych źródeł rozbieżności wynikających z takich różnic w danych wejściowych, instytucje powinny mieć możliwość dostosowania danych wejściowych z zastrzeżeniem spełnienia pewnych szczególnych warunków.
(10) Częstotliwość zgłaszania wyników w zakresie wymogu dotyczącego przypisania zysków i strat powinna być dostosowana do częstotliwości, z jaką ocenia się możliwość modelowania czynników ryzyka, oraz do częstotliwości zgłaszania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego. W ten sposób instytucje będą w stanie określić wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego w oparciu o spójne wyniki w odniesieniu do wymogów w zakresie weryfikacji historycznej, wymogów dotyczących przypisania zysków i strat oraz oceny możliwości modelowania.
(11) Sposób, w jaki instytucje powinny agregować swoje łączne wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego, powinien być dostosowany do standardów międzynarodowych. W związku z tym wzór na agregację powinien odzwierciedlać wyniki w zakresie wymogu dotyczącego przypisania zysków i strat, w tym dodatkowego wymogu kapitałowego, w przypadku gdy teoretyczne i hipotetyczne zmiany nie są wystarczająco zbliżone. Ponadto wzór na agregację powinien odzwierciedlać zmniejszenie korzyści wynikających z dywersyfikacji w przypadku gdy wymogi w zakresie funduszy własnych dla jednostki odpowiadającej za handel oblicza się przy użyciu alternatywnej metody standardowej, a nie alternatywnej metody modeli wewnętrznych.
(12) Aby pomóc właściwym organom w sprawdzaniu przestrzegania przez instytucje przepisów niniejszego rozporządzenia, instytucje powinny być zobowiązane do dokumentowania jego wykonania.
(13) Przepisy niniejszego rozporządzenia są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ wszystkie dotyczą elementów, które należy uwzględnić w zmianach wartości portfela jednostki odpowiadającej za handel do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego przy zastosowaniu alternatywnej metody modeli wewnętrznych. Aby zapewnić spójność między tymi przepisami, które powinny wejść w życie jednocześnie, aby ułatwić całościowe zrozumienie tych przepisów i zapewnić łatwy dostęp do nich podmiotom podlegającym wymogom przewidzianym w rozporządzeniu, wskazane jest włączenie do jednego rozporządzenia wszystkich regulacyjnych standardów technicznych wymaganych na mocy art. 325bf ust. 9 akapit trzeci oraz art. 325bg ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
(14) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez EUNB.
(15) EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął porady Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 2 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: