a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu (UE) nr 909/2014 ustanawia się wymogi ostrożnościowe dla centralnych depozytów papierów wartościowych (CDPW), aby zapewnić ich bezpieczeństwo i prawidłowe działanie oraz stałe spełnianie przez nie wymogów kapitałowych. Tego rodzaju wymogi kapitałowe gwarantują, że CDPW stale utrzymuje kapitał wystarczający do zapewnienia ochrony przed ryzykami wynikającymi z jego działalności oraz że w razie potrzeby jest w stanie przeprowadzić uporządkowaną likwidację lub restrukturyzację swojej działalności.
(2) Ponieważ w przepisach rozporządzenia (UE) nr 909/2014 dotyczących ryzyka kredytowego i ryzyka utraty płynności związanych z CDPW i wyznaczonymi instytucjami kredytowymi wyraźnie wymaga się, aby ich wewnętrzne zasady i procedury umożliwiały im monitorowanie i mierzenie ekspozycji i potrzeb dotyczących płynności oraz zarządzanie nimi nie tylko w odniesieniu do indywidualnych uczestników, lecz również w odniesieniu do uczestników, którzy należą do tej samej grupy i którzy są kontrahentami CDPW, przepisy te powinny mieć zastosowanie do grup przedsiębiorstw składających się z jednostki dominującej i jednostek zależnych.
(3) Do celów niniejszego rozporządzenia uwzględniono odpowiednie zalecenia zawarte w zasadach dotyczących infrastruktury rynku finansowego (Principles for Financial Market Infrastructures) wydanych przez Komitet ds. Systemów Płatności i Rozrachunku oraz Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych ("zasady CPSS-IOSCO") 2 . Uwzględniono również podejście do kapitału instytucji kredytowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 3 , ponieważ CDPW są w pewnym stopniu narażone na ryzyko podobne do ryzyka ponoszonego przez instytucje kredytowe.
(4) Definicja kapitału zawarta w niniejszym rozporządzeniu powinna odzwierciedlać definicję kapitału określoną w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (EMIR) 4 . Definicja ta jest najbardziej odpowiednia w związku z wymogami regulacyjnymi, ponieważ definicja kapitału w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 została specjalnie opracowana dla infrastruktur rynkowych. CDPW posiadające zezwolenie na świadczenie bankowych usług pomocniczych na mocy rozporządzenia (UE) nr 909/2014 mają obowiązek spełniać jednocześnie wymogi kapitałowe na mocy niniejszego rozporządzenia oraz wymogi w zakresie funduszy własnych na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Muszą one spełniać wymogi w zakresie funduszy własnych ustanowione w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 za pomocą instrumentów, które spełniają warunki tego rozporządzenia. Aby uniknąć sprzecznych lub powielających się wymogów oraz biorąc pod uwagę fakt, że metody stosowane do obliczania dodatkowego wymogu kapitałowego dla CDPW na podstawie rozporządzenia (UE) nr 909/2014 są ściśle powiązane z metodami przewidzianymi w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013, należy umożliwić CDPW oferującym bankowe usługi pomocnicze spełnienie dodatkowych wymogów kapitałowych określonych w niniejszym rozporządzeniu za pomocą tych samych instrumentów, które spełniają wymogi określone w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 albo w rozporządzeniu (UE) nr 909/2014.
(5) Aby zagwarantować, że w razie potrzeby CDPW będzie w stanie przeprowadzić restrukturyzację swojej działalności lub uporządkowaną likwidację, CDPW powinien posiadać kapitał obejmujący zyski zatrzymane i kapitał rezerwowy w kwocie zawsze wystarczającej do pokrycia kosztów operacyjnych przez okres, w którym CDPW jest w stanie zreorganizować swoje najważniejsze operacje, w tym poprzez dokapitalizowanie, wymianę zarządu, zmianę strategii biznesowych, zmianę struktur kosztów lub opłat, a także restrukturyzację świadczonych usług. Biorąc pod uwagę fakt, że w trakcie likwidacji lub restrukturyzacji swojej działalności CDPW musi kontynuować swoją działalność operacyjną, oraz pomimo tego, że faktyczne koszty ponoszone w trakcie likwidacji lub restrukturyzacji działalności CDPW mogą być znacznie wyższe niż roczne koszty operacyjne brutto z powodu kosztów likwidacji lub restrukturyzacji, wykorzystanie rocznych kosztów operacyjnych brutto jako punktu odniesienia dla obliczania wymaganego kapitału powinno prowadzić do uzyskania odpowiedniej przybliżonej wysokości faktycznych kosztów ponoszonych w trakcie likwidacji lub restrukturyzacji działalności CDPW.
(6) Analogicznie do art. 36 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w którym wymaga się, aby instytucje odliczały straty za bieżący rok obrachunkowy od kapitału podstawowego Tier I, rola dochodu netto w pokrywaniu lub absorbowaniu ryzyk wynikających z niekorzystnych zmian w warunkach prowadzenia działalności powinna również zostać ujęta w niniejszym rozporządzeniu. Dlatego też jedynie w przypadku, gdy dochód netto jest niewystarczający do pokrycia strat wynikających ze zmaterializowania się ryzyka prowadzenia działalności, straty te muszą zostać pokryte z funduszy własnych. Jeżeli dane z roku poprzedniego nie są dostępne, jak w przypadku nowo ustanowionych CDPW, należy również uwzględnić oczekiwane dane za bieżący rok, które odzwierciedlają nowe okoliczności. Zgodnie z podobnymi przepisami rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 152/2013 5 CDPW powinny być zobowiązane do posiadania minimalnej ostrożnościowej kwoty kapitału z tytułu ryzyka prowadzenia działalności, aby zagwarantować spełnienie minimalnych wymogów ostrożnościowych.
(7) Zgodnie z zasadami CPSS-IOSCO koszty amortyzacji rzeczowych aktywów trwałych oraz aktywów niematerialnych i prawnych można odliczyć od kosztów operacyjnych brutto do celów obliczania wymogów kapitałowych. Z uwagi na fakt, że koszty te nie generują faktycznych przepływów pieniężnych, które wymagałyby zabezpieczenia kapitałem, tego rodzaju odliczenia powinny mieć zastosowanie do wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka prowadzenia działalności oraz tych obejmujących likwidację lub restrukturyzację.
(8) Ponieważ czas niezbędny do przeprowadzenia uporządkowanej likwidacji lub restrukturyzacji zależy ściśle od usług świadczonych przez indywidualny CDPW oraz od otoczenia rynkowego, w którym CDPW prowadzi działalność, w szczególności od możliwości przejęcia części lub całości jego usług przez inny CDPW, liczbę miesięcy wymaganą do przeprowadzenia restrukturyzacji działalności lub likwidacji CDPW należy ustalić w oparciu o własne oszacowania CDPW. Okres ten nie powinien być jednak krótszy niż minimalna liczba miesięcy wymagana do przeprowadzenia restrukturyzacji lub likwidacji, o której mowa w art. 47 rozporządzenia (UE) nr 909/2014, aby zapewnić poziom wymogów kapitałowych zgodny z zasadą ostrożności.
(9) CDPW powinien opracować scenariusze restrukturyzacji swojej działalności lub likwidacji, dopasowane do własnego modelu biznesowego. Aby osiągnąć jednolite stosowanie wymogów dotyczących restrukturyzacji lub likwidacji w Unii oraz aby zapewnić spełnienie wymogów zgodnych z zasadą ostrożności, należy jednak ograniczyć swobodę w zakresie opracowywania takich scenariuszy za pomocą dobrze zdefiniowanych kryteriów.
(10) Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 jest odpowiednim punktem odniesienia do celów ustanowienia wymogów kapitałowych obowiązujących CDPW. Aby zapewnić spójność z tym rozporządzeniem, należy uznać, że metody obliczania ryzyka operacyjnego ustanowione w niniejszym rozporządzeniu obejmują również ryzyko prawne do celów niniejszego rozporządzenia.
(11) W przypadku niewywiązania się z obowiązku przechowywania papierów wartościowych w imieniu uczestnika, tego rodzaju niewywiązanie się z obowiązku urzeczywistniłoby się albo jako koszt dla tego uczestnika, albo jako koszt dla CDPW, który byłby narażony na roszczenia prawne. W związku z powyższym w zasadach obliczania kapitału regulacyjnego z tytułu ryzyka operacyjnego uwzględniono już ryzyko związane z przechowywaniem aktywów. Z tego samego względu ryzyko związane z przechowywaniem aktywów z tytułu papierów wartościowych posiadanych dzięki połączeniu operacyjnemu z innym CDPW nie powinno podlegać żadnym dodatkowym regulacyjnym narzutom kapitałowym, lecz powinno zostać uznane za objęte kapitałem regulacyjnym z tytułu ryzyka operacyjnego. Analogicznie nie należy liczyć podwójnie ryzyka związanego z przechowywaniem aktywów, na które narażony jest CDPW z tytułu własnych aktywów przechowywanych przez bank powierniczy lub inne CDPW, ani nie należy wymagać żadnego dodatkowego kapitału regulacyjnego.
(12) CDPW może być również narażony na ryzyko inwestycyjne w związku z posiadanymi aktywami lub inwestycjami, których dokonuje z wykorzystaniem zabezpieczenia, depozytów uczestników, pożyczek udzielanych uczestnikom lub wszelkich innych ekspozycji w ramach dozwolonych bankowych usług pomocniczych. Ryzyko inwestycyjne oznacza ryzyko straty, na które narażony jest CDPW, gdy inwestuje własne zasoby lub zasoby uczestników, takie jak zabezpieczenie. Przepisy zawarte w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE 6 , rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 oraz rozporządzeniu delegowanym (UE) nr 152/2013 stanowią odpowiedni punkt odniesienia do celów ustanowienia wymogów kapitałowych mających pokryć ryzyko kredytowe, ryzyko kredytowe kontrahenta oraz ryzyka rynkowe, które mogą wyniknąć z inwestycji CDPW.
(13) Z uwagi na charakter swojej działalności CDPW podejmuje ryzyko prowadzenia działalności wynikające z ewentualnych zmian ogólnych warunków prowadzenia działalności, które mogą mieć negatywny wpływ na jego sytuację finansową w wyniku spadku przychodów lub wzrostu kosztów oraz które prowadzą do strat, które powinny zostać pokryte z jego kapitału. Ponieważ poziom ryzyka prowadzenia działalności jest wysoce zależny od indywidualnej sytuacji każdego CDPW i może wynikać z różnych czynników, wymogi kapitałowe określone w niniejszym rozporządzeniu powinny się opierać na własnych oszacowaniach CDPW, a metody zastosowane przez CDPW do takiego oszacowania powinny być proporcjonalne do skali i złożoności działalności CDPW. CDPW powinien dokonać swoich własnych oszacowań kapitału wymaganego z tytułu ryzyka prowadzenia działalności w ramach zbioru scenariuszy warunków skrajnych, aby pokryć ryzyka, które nie zostały jeszcze ujęte w ramach metod zastosowanych w odniesieniu do ryzyka operacyjnego. Aby zapewnić zgodny z zasadą ostrożności poziom wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka prowadzenia działalności przy dokonywaniu obliczeń w oparciu o samodzielnie opracowane scenariusze, należy wprowadzić minimalny poziom kapitału w formie dolnego pułapu ostrożnościowego. Należy dopasować minimalny poziom kapitału wymaganego z tytułu ryzyka prowadzenia działalności do podobnych wymogów dotyczących innych infrastruktur rynkowych w powiązanych aktach Unii, takich jak rozporządzenie delegowane Komisji dotyczące wymogów kapitałowych obowiązujących kontrahentów centralnych ("CCP").
(14) Dodatkowy wymóg kapitałowy z tytułu ryzyk związanych z bankowymi usługami pomocniczymi powinien obejmować wszystkie ryzyka związane z udzielaniem kredytu śróddziennego uczestnikom lub innym użytkownikom CDPW. Jeżeli ekspozycje na kredyty overnight lub dłuższe wynikają z udzielania kredytu śróddziennego, należy mierzyć i uwzględnić odpowiednie ryzyka za pomocą metod już określonych w części trzeciej tytuł II rozdział 2 (dla metody standardowej) i rozdział 3 (dla metody wewnętrznych ratingów (metoda IRB)) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, ponieważ rozporządzenie to zawiera przepisy ostrożnościowe dotyczące pomiaru ryzyka kredytowego wynikającego z ekspozycji na kredyty overnight lub dłuższe. Ryzyka związane z kredytem śróddziennym wymagają jednak szczególnego traktowania, ponieważ w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 lub innych mających zastosowanie przepisach Unii nie przewidziano wyraźnie metody ich pomiaru. W związku z powyższym metoda, która wyraźnie odnosi się do ryzyka związanego z kredytem śróddziennym, powinna w wystarczającym stopniu uwzględniać ryzyko, tak aby wziąć pod uwagę jakość zabezpieczenia, ocenę jakości kredytowej uczestników oraz faktyczne obserwowane ekspozycje śróddzienne. Jednocześnie metoda ta powinna zapewniać odpowiednie zachęty dla dostawców bankowych usług pomocniczych, w tym zachętę do uzyskania zabezpieczenia o najwyższej jakości oraz do wyboru kontrahentów mających zdolność kredytową. Wprawdzie dostawcy bankowych usług pomocniczych mają obowiązek odpowiednio ocenić i zbadać poziom i wartość zabezpieczenia i redukcji wartości, metoda stosowana do określenia dodatkowego wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka związanego z kredytem śróddziennym powinna jednak przewidywać i zapewniać wystarczający kapitał na wypadek, gdyby nagły spadek wartości zabezpieczenia był większy niż w oszacowaniach i spowodował powstanie częściowo niezabezpieczonych rezydualnych ekspozycji kredytowych.
(15) Obliczanie dodatkowego wymogu kapitałowego z tytułu ryzyk wynikających ze świadczenia bankowych usług pomocniczych wymaga uwzględnienia historycznych informacji dotyczących ekspozycji na kredyty śróddzienne. W rezultacie, aby móc obliczyć dodatkowy wymóg kapitałowy, podmioty świadczące bankowe usługi pomocnicze użytkownikom usług CDPW zgodnie z art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 909/2014 ("dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW") powinny co najmniej przez rok rejestrować dane dotyczące ich ekspozycji na kredyty śróddzienne. W przeciwnym razie nie będą one w stanie zidentyfikować istotnych ekspozycji, na podstawie których dokonuje się obliczenia. Nie należy zatem wymagać, aby dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW spełniali wymóg w zakresie funduszy własnych odpowiadający dodatkowemu wymogowi kapitałowemu, dopóki nie będą w stanie zgromadzić wszystkich informacji niezbędnych do obliczenia tego dodatkowego wymogu.
(16) W art. 54 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 909/2014 wymaga się opracowania zasad określania dodatkowego wymogu kapitałowego, o którym mowa w art. 54 ust. 3 lit. d) oraz art. 54 ust. 4 lit. e) tego rozporządzenia. Ponadto w art. 54 tego rozporządzenia wymaga się, aby dodatkowy wymóg kapitałowy odzwierciedlał ryzyko związane z kredytem śróddziennym wynikające z prowadzenia działalności, o której mowa w sekcji C załącznika do rozporządzenia (UE) nr 909/2014, a w szczególności wynikające z udzielania kredytu śróddziennego uczestnikom systemu rozrachunku papierów wartościowych lub innym użytkownikom usług CDPW. Ekspozycja na ryzyko związane z kredytem śróddziennym powinna zatem również obejmować stratę, na którą narażony byłby dostawca usług bankowych właściwych dla CDPW, gdyby uczestnik zaciągający pożyczkę nie wywiązał się z zobowiązania.
(17) W art. 59 ust. 3 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 909/2014 dotyczącym ryzyka kredytowego dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW wymaga się uzyskania "wysoce płynnego zabezpieczenia o minimalnym ryzyku kredytowym i minimalnym ryzyku rynkowym". W art. 59 ust. 4 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 909/2014 dotyczącym ryzyka utraty płynności dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW wymaga się dostępności "kwalifikujących się zasobów płynnych". Jednym z takich kwalifikujących się zasobów płynnych jest "wysoce płynne zabezpieczenie". Chociaż zrozumiałe jest, że terminologia stosowana w obu przypadkach różni się z uwagi na inny charakter związanych z nimi ryzyk oraz powiązanie z innymi pojęciami w ramach uregulowania ryzyka kredytowego i ryzyka utraty płynności, oba przypadki dotyczącą dostawców lub aktywów o podobnie wysokiej jakości. Należałoby zatem wymagać, aby spełnienie tych samych warunków było wymagane do uznania zabezpieczenia lub zasobów płynnych w formie zabezpieczenia za należące odpowiednio do kategorii "wysoce płynnych zabezpieczeń o minimalnym ryzyku kredytowym i minimalnym ryzyku rynkowym" albo "kategorii kwalifikujących się zasobów płynnych".
(18) W art. 59 ust. 3 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 909/2014 wymaga się, aby dostawca usług bankowych właściwych dla CDPW przyjmował wysoce płynne zabezpieczenie o minimalnym ryzyku kredytowym i minimalnym ryzyku rynkowym w celu zarządzania swoim odpowiednim ryzykiem kredytowym. W artykule tym dopuszcza się również stosowanie, w konkretnych sytuacjach, innych rodzajów zabezpieczenia niż wysoce płynne zabezpieczenia o minimalnym ryzyku kredytowym i minimalnym ryzyku rynkowym, przy jednoczesnym zastosowaniu odpowiedniej redukcji wartości. Aby to ułatwić, należy ustalić jasną hierarchię jakości zabezpieczenia w celu wskazania, które zabezpieczenie powinno być dopuszczalne do pokrycia w pełni ekspozycji na ryzyko kredytowe, które zabezpieczenie jest dopuszczalne jako zasób płynny oraz które zabezpieczenie, mimo że jest dopuszczalne do celów ograniczania ryzyka kredytowego, wymaga kwalifikujących się zasobów płynnych. Podmioty udzielające zabezpieczenia nie powinny napotykać utrudnień w swobodnym zastępowaniu zabezpieczenia w zależności od dostępności zasobów lub strategii zarządzania aktywami i pasywami. W związku z powyższym należy dopuścić stosowanie powszechnych praktyk dotyczących zabezpieczeń - takich jak poleganie na rachunkach zabezpieczonych uczestników, w przypadku gdy uczestnik deponuje zabezpieczenie na swoich rachunkach zabezpieczonych, aby w pełni pokryć wszelkie ekspozycje kredytowe - w celu zastąpienia zabezpieczenia, pod warunkiem że jakość i płynność zabezpieczenia są monitorowane i zgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia. W ramach takich ustaleń dotyczących rachunków zabezpieczonych uczestnik deponuje zabezpieczenie na swoim rachunku zabezpieczonym w celu pokrycia w pełni wszelkich ekspozycji kredytowych. Co więcej, dostawca usług bankowych właściwych dla CDPW powinien przyjąć zabezpieczenie, uwzględniając określoną hierarchię, lecz w razie potrzeby może upłynnić przyjęte zabezpieczenie w jak najbardziej skuteczny sposób po niewywiązaniu się z zobowiązania przez uczestnika. Z ostrożnościowego punktu widzenia dostawca usług bankowych właściwych dla CDPW powinien jednak być w stanie na bieżąco monitorować dostępność zabezpieczenia oraz jego jakość i płynność, aby w pełni pokryć ekspozycje kredytowe. Powinny również obowiązywać ustalenia dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW z uczestnikami zaciągającymi pożyczkę w celu zapewnienia, by wszystkie wymogi dotyczące zabezpieczenia określone w niniejszym rozporządzeniu były zawsze spełnione.
(19) Do celów pomiaru ryzyka związanego z kredytem śróddziennym dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW powinni być w stanie przewidzieć ekspozycje szczytowe dla danego dnia. Przewidywania te nie powinny wymagać prognozy dokładnych danych liczbowych, lecz jedynie identyfikację tendencji w tych ekspozycjach śróddziennych. Dodatkowe uzasadnienie stanowi w tym przypadku odniesienie do "przewidywania ekspozycji szczytowych" zawarte w standardach Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego 7 .
(20) W części trzeciej tytuł II rozporządzenia (UE) nr 575/2013 ustanawia się wagi ryzyka, które należy stosować w przypadku ekspozycji kredytowych wobec Europejskiego Banku Centralnego i innych podmiotów zwolnionych z wymogów. Przy pomiarze ryzyka kredytowego do celów regulacyjnych tego rodzaju wagi ryzyka są powszechnie pojmowane jako najlepsze dostępne odniesienia. Można zatem stosować tę samą metodę w odniesieniu do ekspozycji na kredyty śróddzienne. Aby zagwarantować poprawność pojęciową tego podejścia, konieczne są jednak pewne korekty, w szczególności podczas dokonywania obliczeń z zastosowaniem ram ryzyka kredytowego określonych w części trzeciej tytuł II rozdział 2 (dla metody standardowej) oraz rozdział 3 (dla metody IRB) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 należy uznać ekspozycje śróddzienne za ekspozycje na koniec dnia, ponieważ tak założono w tym rozporządzeniu.
(21) Zgodnie z art. 59 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 909/2014, który zawiera wyraźne odniesienie do art. 46 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, gwarancje bankowe lub akredytywy, w stosownych przypadkach, powinny być dostosowane do zasad CPSS-IOSCO oraz powinny spełniać wymogi podobne do tych określonych w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012. Obejmują one wymóg, aby gwarancje bankowe i akredytywy były w pełni zabezpieczone przez gwarantów. Aby jednak zachować wydajność rozrachunku papierów wartościowych w obrębie Unii, w przypadku gdy gwarancje bankowe lub akredytywy są stosowane w związku z ekspozycjami kredytowymi, które mogą wynikać z połączeń interoperacyjnych CDPW, można dopuścić uwzględnienie odpowiednich alternatywnych środków ograniczających ryzyko, pod warunkiem że zapewniają one taki sam lub wyższy poziom ochrony niż poziom zapewniony w przepisach rozporządzenia (UE) nr 648/2012. Tego rodzaju szczególne podejście powinno mieć zastosowanie jedynie do gwarancji bankowych i akredytyw chroniących połączenie interoperacyjne CDPW i powinno obejmować wyłącznie ekspozycję kredytową pomiędzy obydwoma połączonymi CDPW. Ponieważ gwarancja bankowa lub akredytywa chroni CDPW wykonujące zobowiązania przed stratami kredytowymi, potrzeby dotyczące płynności CDPW wykonujących zobowiązania powinny być również uwzględnione albo w drodze terminowego rozrachunku zobowiązań gwarantów, albo poprzez posiadanie kwalifikujących się zasobów płynnych.
(22) W art. 59 ust. 4 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 909/2014 wymaga się, aby dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW ograniczali ryzyka utraty płynności za pomocą kwalifikujących się zasobów płynnych w każdej walucie. W rezultacie nie można stosować niekwalifikujących się zasobów płynnych do spełnienia wymogów określonych w tym artykule. Nie ma jednak przeszkód, aby stosować niekwalifikujące się zasoby płynne, takie jak swapy walutowe, w bieżącym zarządzaniu płynnością w uzupełnieniu kwalifikujących się zasobów płynnych. Jest to również spójne ze standardami międzynarodowymi odzwierciedlonymi w zasadach CPSS-IOSCO. Należy zatem w tym celu mierzyć i monitorować niekwalifikujące się zasoby płynne.
(23) Ryzyko utraty płynności może potencjalnie wynikać z wszelkich bankowych usług pomocniczych świadczonych przez CDPW. Ramy zarządzania ryzykiem utraty płynności powinny uwzględniać ryzyka wynikające z poszczególnych bankowych usług pomocniczych, w tym z udzielania pożyczek papierów wartościowych, oraz odpowiednio rozróżniać zarządzanie tymi ryzykami.
(24) Aby zaspokoić wszystkie potrzeby dotyczące płynności, w tym potrzeby dotyczące płynności śróddziennej dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW, ramy zarządzania ryzykiem utraty płynności CDPW powinny zapewniać wywiązywanie się z zobowiązań w zakresie płatności i rozrachunku, w tym zobowiązań śróddziennych, w terminie ich wymagalności we wszystkich walutach rozliczeniowych systemu rozrachunku papierów wartościowych prowadzonego przez CDPW.
(25) Ponieważ wszystkie ryzyka utraty płynności, poza śróddziennymi, są już objęte dyrektywą 2013/36/UE i rozporządzeniem (UE) nr 575/2013, niniejsze rozporządzenie dotyczy przede wszystkim ryzyk śróddziennych.
(26) Ze względu na to, że dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW stanowią infrastruktury rynkowe o znaczeniu systemowym, niezbędne jest zapewnienie, by dostawca usług bankowych właściwych dla CDPW zarządzał swoim ryzykiem kredytowym i ryzykiem utraty płynności w sposób ostrożny. W związku z powyższym dostawca usług bankowych właściwych dla CDPW powinien być upoważniony do udzielania uczestnikom zaciągającym pożyczki jedynie warunkowych linii kredytowych w trakcie świadczenia bankowych usług pomocniczych, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 909/2014.
(27) Aby zapewnić wystarczającą solidność procedur zarządzania ryzykiem stosowanych przez dostawcę usług bankowych właściwych dla CDPW również w niekorzystnych warunkach, test warunków skrajnych powinien być stosowany w odniesieniu do płynnych zasobów finansowych dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW w sposób rygorystyczny i perspektywiczny. Z tej samej przyczyny w testach należy uwzględnić szereg skrajnych, lecz prawdopodobnych scenariuszy, a także należy je przeprowadzić dla każdej stosownej waluty oferowanej przez dostawcę usług bankowych właściwych dla CDPW, biorąc pod uwagę możliwość niedotrzymania jednego z wcześniej określonych ustaleń dotyczących finansowania. W scenariuszach należy uwzględnić między innymi niewywiązanie się z zobowiązania przez dwóch największych uczestników dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW dla danej waluty. Jest to niezbędne, aby ustalić zasadę, która jest z jednej strony ostrożna, ponieważ uwzględnia się w niej fakt, że poza największym uczestnikiem również pozostali uczestnicy mogą stwarzać ryzyko utraty płynności, a z drugiej strony jest również proporcjonalna do celu, ponieważ nie uwzględnia się w niej tych pozostałych uczestników, którzy w mniejszym stopniu mogą stwarzać ryzyko utraty płynności.
(28) W art. 59 ust. 4 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 909/2014 przewidziano, że dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW muszą posiadać wystarczające zasoby płynne we wszystkich stosownych walutach z uwzględnieniem szerokiej gamy potencjalnych scenariuszy warunków skrajnych. W związku z tym w przepisach określających ramy i narzędzia służące zarządzaniu ryzykiem utraty płynności w scenariuszach warunków skrajnych należy przewidzieć metodę identyfikacji walut, które są stosowne z punktu widzenia zarządzania ryzykiem utraty płynności. Stosowne waluty należy identyfikować w oparciu o zasadę istotności, zidentyfikowaną łączną ekspozycję netto na ryzyko utraty płynności oraz dane zgromadzone przez dłuższy i precyzyjnie określony okres. Ponadto w celu zachowania spójnych ram regulacyjnych w Unii najważniejsze waluty unijne zidentyfikowane na podstawie rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/392 8 przyjętego na podstawie art. 12 rozporządzenia (UE) nr 909/2014 należy uwzględnić domyślnie jako stosowne waluty.
(29) Aby możliwe było zgromadzenie wystarczających danych do zidentyfikowania wszystkich pozostałych walut poza najważniejszymi walutami unijnymi, musi upłynąć minimalny okres od daty udzielenia zezwolenia dostawcom usług bankowych właściwych dla CDPW. W związku z tym należy umożliwić stosowanie alternatywnych metod identyfikacji wszystkich pozostałych walut poza najważniejszymi walutami unijnymi w pierwszym roku po udzieleniu zezwolenia dostawcom usług bankowych właściwych dla CDPW na mocy nowych ram regulacyjnych ustanowionych rozporządzeniem (UE) nr 909/2014 tym dostawcom usług bankowych właściwych dla CDPW, którzy w dniu wejścia w życie standardów technicznych, o których mowa w art. 69 rozporządzenia (UE) nr 909/2014, świadczą już bankowe usługi pomocnicze. To przejściowe ustalenie nie powinno mieć wpływu na wymóg, zgodnie z którym dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW muszą zapewniać wystarczające zasoby płynne jako takie, a jedynie na identyfikację tych walut, które podlegają testom warunków skrajnych do celów zarządzania płynnością.
(30) Zgodnie z art. 59 ust. 4 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 909/2014 dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW muszą wprowadzić wcześniej określone i wysoce wiarygodne ustalenia dotyczące finansowania, aby zapewnić możliwość zamiany zabezpieczenia ustanowionego przez klienta, który nie wywiązał się z zobowiązania, na środki pieniężne nawet w skrajnych, lecz prawdopodobnych warunkach rynkowych. W tym samym rozporządzeniu wymaga się, aby dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW zmniejszali ryzyko utraty płynności śróddziennej poprzez stosowanie wysoce płynnego zabezpieczenia o minimalnym ryzyku kredytowym i minimalnym ryzyku rynkowym. Ze względu na to, że płynność musi być łatwo dostępna, dostawca usług bankowych właściwych dla CDPW powinien być w stanie zaspokoić każdą potrzebę dotyczącą płynności w dniu jej wystąpienia. Z uwagi na fakt, że dostawcy usług bankowych właściwych dla CDPW mogą prowadzić działalność w wielu strefach czasowych, przepis dotyczący zamiany zabezpieczenia na środki pieniężne w tym samym dniu na podstawie wcześniej określonych ustaleń dotyczących finansowania należy stosować, biorąc pod uwagę godziny otwarcia lokalnych systemów płatniczych dla każdej odrębnej waluty, której to dotyczy.
(31) Przepisy zawarte w niniejszym rozporządzeniu są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ dotyczą one wymogów ostrożnościowych dla CDPW. Aby zapewnić spójność między tymi przepisami, które powinny wejść w życie w tym samym czasie, oraz aby ułatwić całościowy wgląd w te przepisy i łatwy dostęp do nich osobom podlegającym tym obowiązkom, wskazane jest włączenie do jednego rozporządzenia wszystkich regulacyjnych standardów technicznych wymaganych na mocy rozporządzenia (UE) nr 909/2014.
(32) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
(33) Przed przedłożeniem projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, Europejski Urząd Nadzoru Bankowego ściśle współpracował z Europejskim Systemem Banków Centralnych (ESBC) oraz z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA). Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził również otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 9 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
