Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 18 sierpnia 2010 r. - NS przeciwko Secretary of State for the Home Department(Sprawa C-411/10)
(2010/C 274/34)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2010 r.)
Sąd krajowy
Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: NS
Strona pozwana: Secretary of State for the Home Department
Interwenienci: 1) Amnesty International Limited oraz Advice on Individual Rights in Europe Centre; 2) Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców; 3) Equality and Human Rights Commission
Pytania prejudycjalne
1) Czy decyzja podjęta przez państwo członkowskie na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 343/2003(1) (zwanego dalej "rozporządzeniem") w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udzielenie azylu, który to wniosek nie należy do zakresu odpowiedzialności tego państwa zgodnie z kryteriami określonymi w rozdziale III rozporządzenia podlega prawu UE dla potrzeb art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej lub art. 51 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą")?
W wypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1:
2) Czy państwo członkowskie spełnia swój obowiązek przestrzegania praw podstawowych (włączając w to prawa określone w art. 1, art. 4, art. 18, art. 19 ust. 2 i art. 47 karty) w sytuacji, gdy państwo to odsyła ubiegającego się o udzielenie azylu do państwa członkowskiego, które zgodnie z art. 3 ust. 1 jest państwem odpowiedzialnym w świetle kryteriów określonych w rozdziale III rozporządzenia (zwanego dalej "państwem odpowiedzialnym") niezależnie od sytuacji panującej w państwie odpowiedzialnym?
3) W szczególności, czy obowiązek przestrzegania praw podstawowych UE wyklucza posłużenie się niewzruszalnym domniemaniem, że państwo odpowiedzialne będzie przestrzegać: a) praw podstawowych przysługujących ubiegającemu się o udzielenie azylu na mocy prawa UE; lub b) minimalnych standardów określonych w dyrektywie 2003/9/WE(2), 2004/83/WE(3) lub 2005/85/WE(4) (zwanych łącznie "dyrektywami").
4) Tytułem pomocniczym, czy państwo członkowskie jest zobowiązane na mocy prawa UE, a jeśli tak, to w jakich okolicznościach, do wykonywania przysługującego mu na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia uprawnienia do rozpoznania i przyjęcia odpowiedzialności za wniosek o udzielenie azylu, w sytuacji gdy wydalenie do państwa odpowiedzialnego wystawiłoby ubiegającego się o udzielenie azylu na niebezpieczeństwo naruszenia przysługujących mu praw podstawowych, w szczególności praw, o których mowa w art. 1, art. 4, art. 18, art. 19 ust. 2 lub art. 47 karty lub też na niebezpieczeństwo, że minimalne standardy określone w dyrektywach nie będą względem niego stosowane?
5) Czy zakres ochrony przysługującej osobie, wobec której ma zastosowanie rozporządzenie, wynikający z ogólnych zasad prawa UE, a w szczególności oparty na prawach określonych w art. 1, 18 i 47 karty jest szerszy, niż zakres ochrony przysługującej na mocy art. 3 europejskiej Konwencji praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej "europejską konwencją")?
6) Czy jest zgodne z prawami określonymi w art. 47 karty, by przepis prawa krajowego wymagał, ażeby sąd - w celu ustalenia, czy dana osoba może zostać zgodnie z prawem wydalona do innego państwa członkowskiego na mocy rozporządzenia - traktował to państwo członkowskie jako państwo, z którego ta osoba nie zostanie odesłana do innego państwa z naruszeniem praw przysługujących jej na mocy europejskiej konwencji lub na mocy konwencji z 1951 r. oraz protokołu z 1967 r. dotyczących statusu uchodźców?
7) W zakresie, w jakim pytania poprzedzające dotyczą obowiązków ciążących na Zjednoczonym Królestwie, czy odpowiedzi na pytania 2 6 podlegają określonej kwalifikacji w celu uwzględnienia Protokołu (nr 30) w sprawie stosowania Karty praw podstawowych Unii Europejskiej do Polski i Zjednoczonego Królestwa?
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiające kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz.U. L 50, s. 1).
(2) Dyrektywa Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiająca minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o udzielenie azylu (Dz.U. L 31, s. 18).
(3) Dyrektywa Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, s. 2).
(4) Dyrektywa Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich (Dz.U. L 326, s. 132).
