Metody badania jakości gazu skroplonego (LPG).

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA GOSPODARKI

z dnia 23 marca 2007 r.

w sprawie metod badania jakości gazu skroplonego (LPG) ¹

Na podstawie art. 26 pkt 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169, poz. 1200, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1. Metody badania jakości gazu skroplonego (LPG) określa załącznik do rozporządzenia.

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

METODY BADANIA JAKOŚCI GAZU SKROPLONEGO (LPG)

1. Liczbę oktanową motorową - MON określa się w oparciu o skład gazu skroplonego (LPG), oznaczanego metodą chromatografii gazowej, na podstawie liczb oktanowych składników tego gazu i ich stężeń.

1.1. Sposób oznaczenia stężenia składników gazu skroplonego (LPG) określa norma PN-ISO 7941.

1.2. Sposób obliczania i podawania wyników badań oraz przedstawianie tych wyników określa załącznik B normy PN-EN 589.

2. Całkowitą zawartość dienów oznacza się metodą polegającą na fizycznym rozdziale składników gazu z wykorzystaniem chromatografii gazowej.

2.1. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek, procedurę analityczną, podawanie wyników analizy oraz w szczególności precyzję metody dla propanu technicznego chromatografii gazowej określa norma PN-ISO 7941.

3. Obecność siarkowodoru wykrywa się metodą z octanem ołowiu (II), polegającą na przepuszczaniu odparowanej próbki nad zwilżonym papierkiem nasyconym octanem ołowiu (II) i powstawaniu, w wyniku reakcji, siarczku ołowiu, zabarwiającego papierek w zależności od zawartości obecnego siarkowodoru.

3.1. Sposób wykonania oznaczenia, rodzaj stosowanej aparatury, sposób pobierania próbek oraz procedurę wykrywania obecności siarkowodoru, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 8819.

4. Całkowitą zawartość siarki oznacza się:

1) w drodze spalania, metodą Wickbolda, polegającą na wprowadzeniu próbki analitycznej gazowej lub ciekłej do płomienia tlenowo-wodorowego w celu spalenia przy zachowaniu znacznego nadmiaru tlenu, albo

2) metodą utleniania siarki w rurze do spalań do ditlenku siarki i kulometrycznym oznaczeniu jonów jodu I¯ po reakcji I₂ z ditlenkiem siarki, albo

3) metodą fluorescencji w nadfiolecie, polegającą na utlenianiu siarki do ditlenku siarki w wysokiej temperaturze w atmosferze wzbogaconej w tlen w rurze do spalań, wzbudzeniu ditlenku siarki i pomiarze promieniowania fluorescencyjnego emitowanego przez wzbudzony ditlenek siarki.

4.1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 4 ppkt 1 stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, wielkość próbki, sposób wykonania oznaczenia zaabsorbowanej siarki i jej oznaczanie, badanie sprawdzające, sposób podawania wyniku, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN 24260.

4.2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 4 ppkt 2 stosowane odczynniki i materiały, sposób wykonania oznaczenia, sposób podawania wyniku, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma ASTM D 3246.

4.3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 4 ppkt 3 rodzaj stosowanej aparatury oraz odczynników, występujące czynniki ryzyka, sposób pobierania próbek, precyzję metody fluorescencji w nadfiolecie oraz obliczanie wyników określa norma ASTM D 6667.

5. Działanie korodujące na miedzi określa się metodą polegającą na zanurzaniu na godzinę płytki miedzianej w próbce gazu skroplonego (LPG), znajdującej się w bombie do badania korozji i ocenie korodującego działania próbki na miedź, poprzez porównanie z wzorcami korozji miedzi.

5.1. Sposób wykonania badania, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób przygotowania płytek, ocenę wyników, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 6251.

6. Pozostałość po odparowaniu oznacza się wysokotemperaturową metodą:

1) chromatografii gazowej, po odparowaniu w temperaturze pokojowej, a następnie w suszarce w temperaturze 105°C albo

2) grawimetryczną, polegającą na wagowym oznaczeniu rozpuszczalnej pozostałości w gazie skroplonym (LPG) po jego odparowaniu w temperaturze 105°C.

6.1. W przypadku oznaczania pozostałości po odparowaniu w sposób określony w pkt 6 ppkt 1 sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki, rodzaj oraz przygotowanie aparatury, przygotowanie wyposażenia, procedurę badania, obliczanie i przedstawianie wyników oraz precyzję metody określa norma PN-EN 15470.

6.2. W przypadku oznaczania pozostałości po odparowaniu w sposób określony w pkt 6 ppkt 2 sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki, rodzaj oraz przygotowanie aparatury, przygotowanie wyposażenia, procedurę badania, obliczanie i przedstawianie wyników oraz precyzję metody określa norma PN-EN 15471.

7. Względną prężność par w temperaturze 40°C oznacza się:

1) metodą LPG, polegającą na napełnieniu do pełna aparatu do badań porcją próbki gazu skroplonego (LPG), usunięciu określonej części tej próbki, zanurzeniu aparatu w łaźni wodnej utrzymującej temperaturę oznaczania i zapisaniu odczytanego na manometrze w warunkach ustalonych normą ciśnienia, skorygowanego o różnicę wskazań manometru i ciśnienia atmosferycznego, albo

2) metodą obliczeniową, opartą na współczynnikach prężności par dla indywidualnych składników gazu skroplonego (LPG).

7.1. W przypadku oznaczania względnej prężności par w sposób określony w pkt 7 ppkt 1 rodzaj aparatury i jej przygotowanie, pobieranie i postępowanie z próbkami, sposób: wykonania oznaczenia, wyznaczania błędu manometru, obliczenia i podawania wyników, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 4256.

7.2. W przypadku oznaczania względnej prężności par w sposób określony w pkt 7 ppkt 2 procedurę oznaczania, sposób obliczania i przedstawiania wyników, dokładność, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 8973 wraz z załącznikiem C normy PN-EN 589.

8. Temperaturę, w której względna prężność par jest nie mniejsza niż 150 kPa, oznacza się metodą obliczeniową, opartą na współczynnikach prężności par dla indywidualnych składników gazu skroplonego (LPG).

8.1. Procedurę oznaczania, sposób obliczania i przedstawiania wyników, dokładność, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 8973 wraz z załącznikiem C normy PN-EN 589.

9. Zawartość wody określa się metodą obserwacji wizualnej gazu skroplonego (LPG) po schłodzeniu próbki poniżej temperatury 0°C.

9.1. Sposób wykonania oznaczenia, rodzaj oraz przygotowanie aparatury, przygotowanie wyposażenia, procedurę badania oraz przedstawianie wyników określa norma PN-EN 15469.

10. Zapach określa się metodą polegającą na przeprowadzeniu próbki gazu skroplonego (LPG) całkowicie w stan pary i rozcieńczaniu jej oczyszczonym powietrzem, tak aby mieszanina zawierała gaz skroplony (LPG) o stężeniu wynoszącym 20% dolnej granicy wybuchowości w powietrzu.

10.1. Sposób wykonania badania, rodzaj stosowanego materiału i aparatury oraz podawanie wyników badań określa załącznik A normy PN-EN 589.

11. Procedurę postępowania w sprawach dotyczących precyzji metody badania oraz interpretacji wyników badań określa norma PN-EN ISO 4259.

1 Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 248, poz. 1478).

• Identyfikator: Dz.U.2013.1059 t.j.
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Metody badania jakości gazu skroplonego (LPG).
• Data aktu: 23/03/2007
• Data ogłoszenia: 11/09/2013
• Data wejścia w życie: 20/04/2007