Instytut przypomina też, że w Polsce istnieje możliwość potwierdzenia zakażenia wirusem Ebola (metodą PCR) w Laboratorium BSL3 w PZH.

Instytut informuje, że ogniska epidemiczne zaczynają się od jednej lub kilku osób zakażonych przez kontakt z rezerwuarem wirusa, a następnie zakażenia szerzą się wśród ludzi. 

Poprzednie ogniska miały ograniczony charakter, a największe z nich odnotowano w 2000 roku w Ugandzie (425 przypadków). Obecne trwające ognisko rozpoczęło się w Gwinei i jest największe pod względem liczby przypadków, obszaru jaki zajmuje oraz  rozpowszechnienia wystąpienia zakażeń.

Obecnie występujące ognisko gorączki Ebola obejmuje 3 państwa Afryki Zachodniej (Gwineę, Sierra Leone i Liberię). Dodatkowo odnotowano pojedyncze zawleczenie choroby do Nigerii. Według wiadomości WHO z 4 sierpnia 2014 roku odnotowano 1603 przypadki (łącznie przypadki potwierdzone, prawdopodobne i podejrzane) w tym 887 śmiertelnych.

Instytut przypomina, że Gorączka Ebola nie jest chorobą, która występuje endemicznie, a zachorowania pojawiają się w postaci ognisk epidemicznych w różnych regionach Afryki. Pierwsze ognisko odnotowano w 1976 roku w Zairze (obecnie Demokratyczna Republika Konga). Od tego czasu ogniska gorączki krwotocznej Ebola miały miejsce w: Ugandzie, Sudanie, Gabonie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Demokratycznej Republice Konga. Ostatnie ogniska gorączki krwotocznej Ebola miały miejsce w 2012 roku w Ugandzie i Demokratycznej Republice Konga.

Gorączka krwotoczna Ebola jest chorobą wywołaną przez wirus z rodziny Filoviriddae rodzaju Ebolavirus. Istnieje 5 identyfikowanych gatunków wirusa Ebola: Zaire ebolavirus, Sudan ebolavirus, Taï Forest ebola virus, Bundibugyo ebolavirus oraz Reston ebolavirus. Za infekcje u ludzi odpowiedzialne są jedynie 4 pierwsze, Reston ebolavirus odpowiada za zachorowania jedynie wśród małp.

Rezerwuar wirusa Ebola nie został poznany, uważa się jednak, że ma on charakter zwierzęcy, prawdopodobnie są nim nietoperze żywiące się owocami.

Objawy choroby występujące u ludzi mogą obejmować: gorączkę, ból głowy, ból mięśni i stawów, osłabienie, biegunkę, wymioty, ból brzucha, utratę apetytu. Dodatkowo mogą się pojawić: wysypka, zapalenie spojówek, ból w klatce piersiowej, kaszel i ból gardła, trudności w oddychaniu jak również krwawienia. W przebiegu choroby może dojść do niewydolności wielonarządowej. Śmiertelność w przebiegu zakażenia wirusem Ebola szacowana jest na 50 do 90 procent (jest ona mniejsza w przypadku hospitalizacji i leczenia objawowego).

Okres inkubacji choroby wynosi od 2 do 21 dni (średnio 8 -10 dni). Do zakażenia może dojść w wyniku bezpośredniego kontaktu z krwią lub innymi płynami ustrojowymi żywych lub martwych osób zarażonych. Do zakażenia może dojść w wyniku kontaktu seksualnego z pacjentami do 7 tygodni po ich wyleczeniu (wyzdrowieniu). Chorobą można zarazić się również przez bezpośredni kontakt z krwią i innymi płynami ustrojowymi martwych lub żywych zakażonych dzikich zwierząt takich jak małpy, antylopy i nietoperze. Wirus Ebola nie przenosi się drogą powietrzną tak jak wirus grypy.

Obecnie nie istnieje szczepionka przeciwko gorączce krwotocznej Ebola jak również nie istnieje specyficzne leczenie.