Teoretycznie ustawa stwarza możliwości aktywizacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych poprzez warsztaty terapii zajęciowej, uczestnictwo w turnusach rehabilitacyjnych, szkolenia, staże, prace interwencyjne itp. Wspiera prowadzenie własnej działalności gospodarczej poprzez możliwość ubiegania się o środki na jej podjęcie lub dofinansowanie do zaciągniętego na prowadzenie działalności kredytu. Pracodawcy dzięki niej otrzymują dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.
W praktyce ciągłe zmiany przepisów zniechęcają pracodawców do zatrudniania takich osób, a brak środków powoduje, że wielu niepełnosprawnych przedsiębiorców nie może liczyć na pomoc materialną przy prowadzeniu swojego biznesu.
Kolejnym problemem (prócz za małych środków z PFRON) jest obniżanie kontraktów na rehabilitację przez NFZ.
Cały artykuł www.lekarziprawo.pl
Rehabilitacja: coraz mniej środków, trudny dostęp do świadczeń
Głównym aktem normatywnym regulującym dostępność rehabilitacji osób niepełnosprawnych jest Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z 27 sierpnia 1997 roku wielokrotnie nowelizowana i nadal nie spełniająca oczekiwań społecznych.