Jestem lekarzem pulmonologiem i mam pytanie dotyczące ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 1 tej ustawy "obowiązkowej hospitalizacji podlegają osoby chore na gruźlicę płuc w okresie prątkowania". Ustawa stwierdza, że osoba niezgadzająca się na obowiązkową hospitalizację ma prawo do odwołania, ale już po umieszczeniu w szpitalu.
Czy to znaczy, że taką osobę należy umieścić w szpitalu siłą, przy pomocy policji? Jak należy interpretować ten przepis i czy są jakieś akty wykonawcze?

Zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570; dalej jako: u.z.z.z.), w przypadku prątkujących chorych na gruźlicę płuc (lub osób, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że prątkują) może być zarządzona obowiązkowa hospitalizacja, jeżeli osoba ta nie wyraża zgody na hospitalizację.
Postępowanie rozpoczyna się od wydania przez powiatowego inspektora sanitarnego decyzji administracyjnej o obowiązkowej hospitalizacji (art. 39 w związku z art. 33 ust. 1. u.z.z.z.). Jeśli pacjent się temu podporządkuje, nie powstają żadne przeszkody dla dalszego leczenia. Jeśli jednakże pacjent nie wyraża zgody na nakazane działanie, wówczas do jego umieszczenia w szpitalu dochodzi w wyniku postępowania prowadzonego na podstawie ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), w związku z nadaniem decyzji powiatowego inspektora sanitarnego charakteru decyzji natychmiast wykonalnej. Ustawa ta uprawnia do zastosowania środka przymusu bezpośredniego, jako instrumentu służącego do umieszczenia pacjenta bez zgody w szpitalu. Lekarz sprawujący opiekę nad osobą poddaną hospitalizacji ma obowiązek poinformowania tej osoby o przyczynach zastosowania tego środka. Natomiast kierownik jednostki, w której umieszczono pacjenta bez zgody, ma obowiązek poinformować go o możliwości odwołania się do sądu.