Zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z 10 kwietnia 2012 roku w razie zgonu pacjenta w szpitalu osoba wskazana w regulaminie placówki zawiadamia lekarza leczącego lub lekarza dyżurnego, który stwierdza zgon i wystawia kartę zgonu. W przypadku, gdy konieczna jest sekcja zwłok, stwierdzenie przyczyny zgonu następuje po jej przeprowadzeniu.  

Osoba ta po stwierdzeniu zgonu zawiadamia także wskazaną przez pacjenta osobę lub instytucję, albo przedstawiciela ustawowego.

Po wystawieniu karty zgonu przez lekarza pielęgniarka niezwłocznie przekazuje ją do kancelarii przedsiębiorstwa podmiotu. Sporządza także kartę skierowania zwłok do chłodni oraz zakłada na przegub dłoni albo stopy osoby zmarłej identyfikator wykonany z tasiemki, płótna lub tworzywa sztucznego, który zawiera imię i nazwisko osoby zmarłej, numer PESEL osoby zmarłej, a w przypadku braku numeru PESEL - serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz datę i godzinę zgonu.

Szukasz kolejnych informacji z zakresu ochrony zdrowia?
Poznaj serwis LEX Medica i korzystaj ze 100% wiarygodnej wiedzy oraz nowoczesnych narzędzi, które ułatwią Ci codzienną pracę w szpitalu czy przychodni >>

Karta skierowania zwłok do chłodni

Karta skierowania zwłok do chłodni zawiera  imię i nazwisko osoby zmarłej, numer PESEL osoby zmarłej, a w przypadku braku numeru PESEL - serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość, datę i godzinę zgonu, godzinę skierowania zwłok osoby zmarłej do chłodni, imię, nazwisko i podpis pielęgniarki sporządzającej kartę, godzinę przyjęcia zwłok osoby zmarłej do chłodni a także imię, nazwisko i podpis osoby przyjmującej zwłoki osoby zmarłej do chłodni.

Jeżeli nie jest możliwe ustalenie tożsamości osoby zmarłej, w karcie skierowania zwłok do chłodni oraz na identyfikatorze  dokonuje się oznaczenia "NN" z podaniem przyczyny i okoliczności uniemożliwiających ustalenie tożsamości.

Zwłoki osoby zmarłej wraz z wypełnioną kartą skierowania zwłok do chłodni i identyfikatorem są przewożone do chłodni nie wcześniej niż po upływie dwóch godzin od czasu zgonu, wskazanego w dokumentacji medycznej.

W okresie pomiędzy stwierdzeniem zgonu a przewiezieniem do chłodni zwłoki osoby zmarłej są przechowywane w specjalnie przeznaczonym do tego celu pomieszczeniu, a w razie jego braku - w innym miejscu, z zachowaniem godności należnej zmarłemu.

Czas przechowywania zwłok

Zgodnie z przepisami ustawy o działalności leczniczej podmiot leczniczy może przechowywać zwłoki nie dłużej niż przez 72 godziny, licząc od godziny, w której nastąpiła śmierć pacjenta. Za przechowanie zwłok w tym czasie nie jest pobierana opłata. Po upływie tego czasu dopuszcza się pobieranie opłat przez szpital od osób lub instytucji uprawnionych do pochowania zwłok oraz od podmiotów na zlecenie których zwłoki się przechowuje w związku z toczącym się postepowaniem karnym. Dopuszczalne jest także pobieranie opłat od gminy po upływie trzech dni od dnia powiadomienia gminy o konieczności pochowania zwłok pacjenta w związku z niepochowaniem go przez inne osoby.

Dłuższe przechowywanie jest możliwe, gdy w związku ze zgonem zostało wszczęte dochodzenie, prokurator nie zezwolił na pochowanie zwłok, albo przemawiają za tym inne, ważne przyczyny.

„Ustawodawca nie wprowadza teoretycznie żadnych ograniczeń czasowych przechowywania zwłok. Niemniej nie może to oznaczać dowolności i należy przyjąć, że zwłoki mogą być przechowywane tak długo i tylko dopóty dopóki trwa przyczyna takiego przedłużenia” – wyjaśnia Dorota Karkowska w komentarzu do ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Podkreśla też, że szpital powinien mieć na względzie konieczność poszanowania dóbr osobistych osób najbliższych zmarłego i prawo do jego pochowania.

Inne postępowanie dotyczy przypadków zgonów na chorobę zakaźną a także zgonu osoby zmarłej w czasie odbywania kary pozbawienia wolności.