Odpowiedź

Emerytowi zatrudnionemu w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej na podstawie umowy o pracę przysługuje nagroda jubileuszowa, jeśli posiada on udokumentowany staż pracy wymagany do jej uzyskania.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 62 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 217) - dalej u.dz.l. przesłankami uprawniającymi do nabycia nagrody jubileuszowej jest zatrudnienie:

1) na podstawie stosunku pracy;
2) w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej.
Emeryt, o którym mowa w pytaniu, spełnia oba te wymagania, dlatego nie ma podstaw prawnych do wykluczenia go z grona osób uprawnionych do nagrody jubileuszowej. Dodatkowym wymogiem jest odpowiedni staż pracy. Od jego długości zależy wysokości nagrody jubileuszowej. Ustalanie okresów uprawniających do tej nagrody oraz szczegółowe zasady jej obliczania i wypłacania powinny znajdować się w przepisach dotyczących wynagrodzenia obowiązujących w SP ZOZ (art. 64 u.dz.l.).

Anna Gotkowska

Pytanie pochodzi z Serwisu Prawo i Zdrowie


http://www.produkty.abc.com.pl/prawo-zdrowie/



Dokumenty niezbędne przy rejestracji do Poradni Patologii Noworodka

Jaki dokument powinien okazać rodzic przy zapisie noworodka do Poradni Patologii Noworodka, jeśli na skierowaniu ze szpitala jest inne nazwisko dziecka, a na oświadczeniu o przysługującym świadczeniobiorcy prawie do świadczeń opieki zdrowotnej rodzic podaje inne nazwisko dziecka?

Odpowiedź


W sytuacji, gdy skierowanie lekarskie zostało wystawione na rzecz dziecka z innym nazwiskiem, aniżeli nazwisko, które podaje przedstawiciel ustawowy składając oświadczenie o przysługującym prawie do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, świadczeniodawca winien dochować należytej staranności w celu zweryfikowania, czy w ogóle dla dziecka wystawiono skierowanie i czy przedstawiciel składając oświadczenie, czyni to w imieniu dziecka, któremu udzielone mają zostać świadczenia opieki zdrowotnej. Jak się wydaje, samo potwierdzenia nazwiska dziecka nastąpić może z wykorzystaniem kilku co najmniej procedur. Przedstawiciel ustawowy dziecka może przedłożyć choćby akt urodzenia dziecka. Jak stanowi bowiem przepis art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1264 z późn. zm.) - dalej u.a.s.c., do aktu urodzenia wpisuje się między innymi nazwisko, imię (imiona) i płeć dziecka. Przedstawiciel ustawowy może okazać również świadczeniodawcy dokument potwierdzający nadanie przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych numeru PESEL, który to numer w wystarczający sposób identyfikuje osobę fizyczną. W przypadku zaś zmiany nazwiska dziecka (np. z tytułu sądowego ustalenia ojcostwa, zawarcia przez matkę małoletniego dziecka małżeństwa z mężczyzną, który nie jest ojcem tego dziecka lub przysposobienia), przedstawiciel ustawowy dziecka winien przedłożyć świadczeniodawcy jakikolwiek akt czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego wydany przez kierownika urzędu stanu cywilnego - akt stanu cywilnego lub decyzję. Konkludując, za wystarczające uznać należy przedłożenie każdego z dokumentów urzędowych, z treści którego wynikać będzie tożsamość dziecka i jego nazwisko bądź też ewentualne przyczyny zmiany nazwiska.
Na marginesie wskazać jednak należy, iż niezależnie od powyższych ustaleń świadczeniodawca w kontekście składanego przez przedstawiciela ustawowego dziecka oświadczenia o przysługującym prawie do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie będzie mógł odmówić udzielenia świadczenia dziecku, jeśli tylko ustali fakt posiadania przez nie obywatelstwa polskiego. Jak stanowi bowiem przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) - dalej u.ś.o.z., do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych na zasadach określonych w ustawie mają prawo wszystkie osoby posiadające obywatelstwo polskie, które nie ukończyły 18. roku życia. Odmowa udzielenia świadczenia mogłaby w takim przypadku nastąpić wyłącznie z powodu braku skierowania, jeśli tylko z przepisów odrębnych wynikałaby konieczność posiadania skierowania lekarskiego.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisami art. 50 u.ś.o.z. jednym ze sposobów potwierdzenia prawa do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest złożenie pisemnego oświadczenia o przysługującym świadczeniobiorcy prawie do świadczeń opieki zdrowotnej. Oświadczenie takie zawiera imię i nazwisko pacjenta, adres zamieszkania, wskazanie podstawy prawa do świadczeń opieki zdrowotnej, numer PESEL oraz wskazanie dokumentu, na podstawie którego świadczeniodawca potwierdził tożsamość świadczeniobiorcy, a w przypadku osób nieposiadających numeru PESEL - serię i numer dowodu osobistego, paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. Co istotne, jak stanowi art. 50 ust. 9 u.ś.o.z., w przypadku świadczeniobiorców małoletnich oraz innych osób nieposiadających pełnej zdolności do czynności prawnych oświadczenie, o którym mowa wyżej, składa przedstawiciel ustawowy albo opiekun prawny lub faktyczny.
W sytuacji opisanej w treści sformułowanego pytania, tj. gdy skierowanie lekarskie zostało wystawione na rzecz dziecka z innym nazwiskiem, aniżeli nazwisko, które podaje przedstawiciel ustawowy składając oświadczenie o przysługującym prawie do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, świadczeniodawca winien bez wątpienia dochować należytej staranności w celu zweryfikowania czy w ogóle dla dziecka wystawiono skierowanie i czy przedstawiciel składając oświadczenie czyni to w imieniu dziecka, któremu udzielone mają zostać świadczenia opieki zdrowotnej. Jak się wydaje, samo potwierdzenia nazwiska dziecka nastąpić może z wykorzystaniem kilku co najmniej procedur. Przedstawiciel ustawowy dziecka może przedłożyć choćby akt urodzenia dziecka. Jak stanowi bowiem przepis art. 40 ust. 2 u.a.s.c. do aktu urodzenia wpisuje się między innymi nazwisko, imię (imiona) i płeć dziecka. Przedstawiciel ustawowy może okazać również świadczeniodawcy dokument potwierdzający nadanie przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych numeru PESEL, który to numer w wystarczający sposób identyfikuje osobę fizyczną. W przypadku zaś zmiany nazwiska dziecka (np. z tytułu sądowego ustalenia ojcostwa, zawarcia przez matkę małoletniego dziecka małżeństwa z mężczyzną, który nie jest ojcem tego dziecka lub przysposobienia), przedstawiciel ustawowy dziecka winien przedłożyć świadczeniodawcy jakikolwiek akt czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego wydany przez kierownika urzędu stanu cywilnego - akt stanu cywilnego lub decyzję. Konkludując, za wystarczające uznać należy przedłożenie każdego z dokumentów urzędowych, z treści którego wynikać będzie tożsamość dziecka i jego nazwisko bądź też ewentualne przyczyny zmiany nazwiska.
Na marginesie wskazać jednak należy, iż niezależnie od powyższych ustaleń świadczeniodawca w kontekście składanego przez przedstawiciela ustawowego dziecka oświadczenia o przysługującym prawie do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie będzie mógł odmówić udzielenia świadczenia dziecku, jeśli tylko ustali fakt posiadania przez nie obywatelstwa polskiego. Jak stanowi bowiem przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. a u.ś.o.z. na zasadach określonych w ustawie mają prawo wszystkie osoby posiadające obywatelstwo polskie, które nie ukończyły 18. roku życia. Odmowa udzielenia świadczenia mogłaby w takim przypadku nastąpić wyłącznie z powodu braku skierowania, jeśli tylko z przepisów odrębnych wynikałaby konieczność posiadania skierowania lekarskiego.



Pytanie pochodzi z Serwisu Prawo i Zdrowie