Czy przedstawione przez pacjenta skierowanie z poradni specjalistycznej na rehabilitację stacjonarną z dopiskiem "Pilne Cito" kwalifikuje pacjenta do przyjęcia w trybie pilnym?
W przypadku świadczeń rehabilitacji leczniczej realizowanych w warunkach stacjonarnych, lekarz w szpitalu, do którego został skierowany pacjent, potwierdza określoną kategorię medyczną wskazaną na skierowaniu wystawionym przez lekarza kierującego albo też samodzielnie kwalifikuje świadczeniobiorcę do odpowiedniej kategorii medycznej. Zarówno jednak potwierdzenie kategorii medycznej ze skierowania, jak również osobna kwalifikacja, odbywać się winny na podstawie takich kryteriów medycznych, jak stan zdrowia świadczeniobiorcy, rokowania co do dalszego przebiegu choroby, choroby współistniejące mające wpływ na chorobę, z powodu której ma być udzielone świadczenie oraz zagrożenie wystąpienia, utrwalenia lub pogłębienia niepełnosprawności. Przepisy zatem rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 września 2005 r. w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy, umieszczając świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej - dalej r.k.m.l.o., nie pozwalają świadczeniodawcy na proste "przepisanie" kategorii medycznej ze skierowania (co zastrzeżone zostało wyłącznie do świadczeń specjalistycznych udzielanych w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej), wskazując w tym przypadku na konieczność potwierdzenie określonej kategorii medycznej bądź na samodzielną kwalifikację pacjenta.
Zgodnie z art. 20 ust. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, świadczeniodawcy umieszczając świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia winni kierować się kryteriami medycznymi określonymi przepisami rozporządzenia w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy, umieszczając świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej.
I tak, jak stanowi § 1 r.k.m.l.o., świadczeniodawca umieszcza świadczeniobiorcę, z wyjątkiem świadczeniobiorcy znajdującego się w stanie nagłym, na liście oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej, na podstawie takich kryteriów medycznych opartych na aktualnej wiedzy medycznej jak stan zdrowia świadczeniobiorcy, rokowania co do dalszego przebiegu choroby, choroby współistniejące mające wpływ na chorobę, z powodu której ma być udzielone świadczenie oraz zagrożenie wystąpienia, utrwalenia lub pogłębienia niepełnosprawności. Zgodnie z kolei z przepisem § 2 r.k.m.l.o., świadczeniodawca, stosując kryteria medyczne, o których mowa wyżej, kwalifikuje świadczeniobiorcę do kategorii medycznej "przypadek pilny" - jeżeli istnieje konieczność pilnego udzielenia świadczenia ze względu na dynamikę procesu chorobowego i możliwość szybkiego pogorszenia stanu zdrowia lub znaczącego zmniejszenia szans na powrót do zdrowia, lub też do kategorii "przypadek stabilny" - w przypadku innym niż stan nagły i przypadek pilny, a następnie umieszcza świadczeniobiorcę na liście oczekujących po stwierdzeniu, że świadczeniobiorca posiada wymagane skierowanie na świadczenie danego rodzaju albo jest uprawniony do uzyskania świadczenia bez skierowania. Co istotne jednak, w przypadku świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w szpitalach, lekarz w szpitalu potwierdza określoną kategorię medyczną wskazaną na skierowaniu wystawionym przez lekarza kierującego albo kwalifikuje świadczeniobiorcę do odpowiedniej kategorii medycznej. W odniesieniu zaś do świadczeń specjalistycznych udzielanych w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej, na które wymagane jest skierowanie, świadczeniodawca bierze pod uwagę kategorię medyczną wskazaną na skierowaniu wystawionym przez lekarza kierującego, jeżeli ta została określona, i w tym zakresie nie przeprowadza jakiejkolwiek weryfikacji.
Odnosząc powyższe ustalenia w zakresie przepisów obowiązującego prawa do treści sformułowanego pytania stwierdzić należy, iż w przypadku świadczeń rehabilitacji leczniczej realizowanych w warunkach stacjonarnych, lekarz w szpitalu, do którego został skierowany pacjent, potwierdza określoną kategorię medyczną wskazaną na skierowaniu wystawionym przez lekarza kierującego albo też samodzielnie kwalifikuje świadczeniobiorcę do odpowiedniej kategorii medycznej. Zarówno jednak potwierdzenie kategorii medycznej ze skierowania, jak również osobna kwalifikacja, odbywać się winny na podstawie takich kryteriów medycznych, jak stan zdrowia świadczeniobiorcy, rokowania co do dalszego przebiegu choroby, choroby współistniejące mające wpływ na chorobę, z powodu której ma być udzielone świadczenie oraz zagrożenie wystąpienia, utrwalenia lub pogłębienia niepełnosprawności. Przepisy zatem rozporządzenia w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy, umieszczając świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej nie pozwalają świadczeniodawcy na proste "przepisanie" kategorii medycznej ze skierowania (co zastrzeżone zostało do świadczeń specjalistycznych udzielanych w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej), wskazując w tym przypadku na konieczność potwierdzenia określonej kategorii medycznej bądź na samodzielną kwalifikację pacjenta.