Chodzi o trzy rozporządzenia dotyczące nadania statusu obszaru ochrony uzdrowiskowej sołectwom: Czarny Dunajec i Piekielnik położonym na obszarze gminy Czarny Dunajec (województwo małopolskie), miastu Miłomłyn oraz sołectwom Bagieńsko i Tarda położonym na obszarze gminy Miłomłyn (województwo warmińsko-mazurskie), a także Osiedlu Uzdrowiskowemu Miasta Lidzbark Warmiński i sołectwom: Medyny i Łabno położonym na obszarze gminy Lidzbark Warmiński (województwo warmińsko-mazurskie).
Minister zdrowia uznał, że tereny te - ze względu na warunki środowiskowe, występujące naturalne surowce oraz klimat o właściwościach leczniczych - gwarantują – po wybudowaniu odpowiedniej uzdrowiskowej infrastruktury – możliwość prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, a tym samym ubieganie się w przyszłości o status uzdrowiska.
Tym samym powstałyby nowe: „Obszar Ochrony Uzdrowiskowej Czarny Dunajec”, „Obszar Ochrony Uzdrowiskowej Miłomłyn” i „Obszar Ochrony Uzdrowiskowej Lidzbark Warmiński”.
Na terenie obejmującym sołectwa Czarny Dunajec i Piekielnik prowadzone miałoby być lecznictwo uzdrowiskowe w kierunkach: choroby ortopedyczno-urazowe, choroby reumatologiczne oraz choroby kobiece.
Jak poinformowano w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia, „Obszar Ochrony Uzdrowiskowej Czarny Dunajec” posiada udokumentowane złoża naturalnych surowców.
Podstawowym surowcem znajdującym się na obszarze sołectwa Piekielnik jest torf leczniczy ze złoża „Puścizna Wielka”. Surowiec ten nadaje się do stosowania we wszystkich formach zabiegów borowinowych (okłady, zawijania, fasony). Jak podkreślono, torf ze złoża „Puścizna Wielka” jako torf leczniczy należy do najlepszych w kraju.
Z kolei na „Obszarze Ochrony Uzdrowiskowej Miłomłyn” prowadzone miałoby być lecznictwo uzdrowiskowe w kierunkach: choroby ortopedyczno-urazowe, choroby reumatologiczne oraz choroby górnych i dolnych dróg oddechowych.
Obszar ten obejmuje miasto Miłomłyn i sołectwa: Bagieńsko, Bynowo, Kamieńczyk, Malinnik, Tarda, Wielimowo, Winiec i Wólka Majdańska położonym na obszarze gminy Miłomłyn,
Jak poinformowano w uzasadnieniu projektu, obszar ten posiada udokumentowane złoża torfu o właściwościach leczniczych. Złoże położone jest w widłach kanału Elbląskiego i rzeki Korbajny; należy do złóż torfu o właściwościach leczniczych typu niskiego i ma postać tzw. łąki torfowej. Może być stosowany w formie okładów, zawijań i kąpieli całkowitych lub częściowych.
Projekt zakłada powstanie niewielkiego uzdrowiska o znaczeniu lokalnym, stwarzającego warunki bezpośredniego kontaktu z przyrodą, w tym z wykorzystaniem właściwości wód leczniczych. Docelowo - jak zaznaczono - może ono mieć pierwszorzędne znaczenie w budowie bazy lecznictwa uzdrowiskowego dla województwa warmińsko-mazurskiego.
Jednak, jak podkreślono w uzasadnieniu, aby można było wystąpić o nadanie temu obszarowi statusu uzdrowiska, konieczne są inwestycje w obszarze infrastruktury technicznej oraz uzdrowiskowej.
Jak poinformowano, podczas procedowania projektu rozporządzenia, okazało się, że wydano decyzje koncesyjne na poszukiwanie na tym obszarze gazu z łupków - konieczna zatem była zmiana granic potencjalnego obszaru ochrony uzdrowiskowej, aby nie pokrywały się z granicami przestrzeni koncesyjnych.
Z kolei na „Obszarze Ochrony Uzdrowiskowej Lidzbark Warmiński”, obejmującym Osiedle Uzdrowiskowe Miasta Lidzbark Warmiński oraz dwa sołectwa gminy Lidzbark Warmiński: Medyny i Łabno, miałoby być prowadzone lecznictwo uzdrowiskowe w kierunkach: choroby ortopedyczno-urazowe, choroby układu nerwowego, choroby reumatologiczne oraz choroby kardiologiczne i nadciśnienie.
Teren ten posiada udokumentowane złoża naturalnych surowców – wód leczniczych.
Rozporządzenia mają wejść w życie po 14 dniach od dnia ogłoszenia.
Zgodnie z ustawową definicją, uzdrowiskiem jest obszar, na terenie którego prowadzone jest lecznictwo uzdrowiskowe albo rehabilitacja uzdrowiskowa, wydzielony w celu wykorzystania i ochrony znajdujących się na jego obszarze naturalnych surowców leczniczych.
Obecnie w Polsce istnieje blisko 50 uzdrowisk. Ze względu na położenie geograficzne dzieli się je na uzdrowiska: nizinne, położone do 200 m n.p.m; nadmorskie, w odległości nie większej niż 3 km od brzegu morza; podgórskie, położone 200-400 m n.p.m; górskie, położone 400-800 m n.p.m.
Ze względu na występujące naturalne surowce lecznicze uzdrowiska można podzielić na: zdrojowiska - posiadające wody lecznicze; borowinowe - oparte na leczeniu borowiną, czyli torfem; mieszane - posiadające wody lecznicze i borowinę.
W Polsce jest jedno sanatorium w podziemnym wyrobisku górniczym - w Wieliczce. Ukierunkowane jest na leczenie chorób górnych i dolnych dróg oddechowych oraz chorób skóry.(pap)