C.B. wniósł do Sądu powództwo o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego wobec syna M.B., który ukończył 26 rok życia.
Powód wskazał, że jego syn jest zdrowym, dobrze funkcjonującym człowiekiem i powinien ukończyć już studia oraz podjąć pracę w zawodzie lekarza.
Mężczyzna przez 7 lat płacił na rzecz syna alimenty w wysokości 1,5 tys. zł miesięcznie, a on sam utrzymuje się z emerytury (3,7 tys. miesięcznie). Dodał, że syn nie interesuje się jego stanem zdrowia i traktuje go jedynie jako źródło dochodów.
Przeczytaj także: Aplikant nie powinien liczyć na pomoc tylko ze strony rodziców
Syn M.B. wniósł o oddalenie powództwa tłumacząc, że jest obecnie studentem VI roku medycyny (11 semestr) i do ukończenia studiów pozostał mu rok. Z powodu licznych obowiązków na uczelni i wielu zajęć (od poniedziałku do piątku w godzinach od 8:00 do 19:00) nie ma możliwości podjęcia pracy zarobkowej ani dorywczej. Dodał, że w sesji ma aż 7 egzaminów i 7 przedmiotów do zaliczenia, a przygotowanie do nich jest ogromnie czasochłonne. Pozwany M.B. utrzymuje się z alimentów uzyskanych od ojca oraz z pomocy swojej matki. Co istotne, dodał, że powód nie interesował się nim i został z tego powodu pozbawiony władzy rodzicielskiej.
Przeczytaj także: Alimenty także dla pracującego dziecka
Sąd oddalił powództwo ojca.
Fakt ten uzasadnił tym, że obowiązek alimentacyjny nie wygasa, gdy dziecko osiągnie jakiś określony wiek. Wygasa on, gdy dziecko osiągnie odpowiedni stopień rozwoju fizycznego i umysłowego, który potrzebny jest do usamodzielnienia się i uzyskania środków z własnej pracy. Rodzice bowiem powinni w miarę swych możliwości "troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień". Jeżeli więc uzdolnienia dziecka przemawiają za tym, że w celu ich należytego wykorzystania dla dobra społeczeństwa powinno ono odbyć studia wyższe, obowiązek alimentacyjny rodziców powinien w zasadzie trwać do czasu ukończenia tych studiów.
Sąd zauważył, że pozwany pomimo ukończenia 26 roku życia nadal zdobywa wykształcenie i w związku z tym nie ma wyuczonego zawodu, który gwarantowałby mu podjęcie zatrudnienia i zdobycie środków na samodzielne utrzymanie.
