Tak orzekł WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 5 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Sz 728/15.
Rada Miejska podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla lokalizacji farmy elektrowni wiatrowych. J.P. wezwał Burmistrza i Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z naruszenia jego interesu prawnego i uprawnień wynikających z posiadanego prawa własności. Wskazał, że przyjęte lokalizacje elektrowni wiatrowych nie pozwalają na pełne rozporządzanie prawem własności do posiadanych gruntów rolnych oraz na rozwój i swobodny wybór kierunku prowadzonej działalności rolniczej. Elektrownia ma zostać usytuowana w odległości 100 m od jego nieruchomości, a zgodnie z wynikami badań naukowych negatywnie wpływa na zdrowie i życie ludzi. W odpowiedzi Rada Miasta odmówiła uwzględnienia wezwania i uchylenia podjętej uchwały. J.P. skierował więc sprawę do WSA.
Sąd uznał, że skarga nie zawiera przekonywujących argumentów. Za nietrafne uznano zarzuty naruszenia prawa własności poprzez przekroczenie władztwa planistycznego. Prawo własności nie jest bowiem prawem absolutnym. Organ uchwałodawczy samorządu gminnego posiada kompetencje, aby aktem prawa miejscowego określić sposób zagospodarowania nieruchomości skarżącego. Prawo J.P. do jego nieruchomości nie zostało w żaden sposób uszczuplone. Uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego nie uniemożliwia prowadzenia na gruncie działalności, jaka jest obecnie prowadzona, ani także planowanej działalności w zakresie w jakim jest ona działalnością rolniczą bądź hodowlaną. Nie ma zatem podstaw prawnych do uznania, że przeznaczenie w planie zagospodarowania przestrzennego terenu w sposób odbiegający od oczekiwań czy planów właściciela gruntu, stanowi naruszenie przepisów prawa.
Na koniec Sąd podkreślił, że kontrola samej uchwały, a także ocena zgodności z prawem działania organów gminy, mogą być dokonywane przez sąd administracyjny dopiero wówczas, gdy wykazane zostanie, że został naruszony interes prawny strony skarżącej. J.P. nie wykazał, aby kwestionowana uchwała doprowadziła do naruszenia jego interesu prawnego, które to naruszenie byłoby bezpośrednie, aktualne oraz realne.
Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił skargę.
Sygnatura akt: II SA/Sz 728/15