Sprawa dotyczyła kierowcy, który zaparkował swój samochód w strefie płatnego parkowania, oznaczonej znakami pionowymi D-44 i D-45, na której posadowiono także znak pionowy D-18 "parking" z naklejką "płatny".
Na terenie, na którym samochód został zaparkowany nie oznaczono jednak stanowisk postojowych znakami poziomymi, w tym nie wytyczono linii wyznaczającej pas postojowy (P-19).
Kwestię sporną była odpowiedź na pytanie czy wobec braku oznakowania poziomego, kierowca miał obowiązek uiszczać opłatę parkingową.
SKO uznało, że obowiązek uiszczenia opłaty dodatkowej za parkowanie istnieje na całym wydzielonym obszarze stanowiącym strefę płatnego parkowania, tj. na każdej drodze publicznej w tej strefie.
WSA nie zgodził się z takim stanowiskiem.
Opłatę pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.
Wyrażenie "wyznaczone miejsce" oznacza wyznaczone za pomocą linii lub znaków odpowiednie stanowisko przeznaczone na postój pojazdów samochodowych.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Nie jest więc dopuszczalne, jak uczyniło to kolegium, uznanie za wyznaczone miejsce, terenu całej strefy płatnego parkowania.
Gdyby bowiem przyjąć, że taka możliwość istnieje, to wówczas analizowany przepis powinien mieć brzmienie: "Opłatę pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo".
Skoro jednak ustawodawca zawarł w przepisie zwrot "w wyznaczonym miejscu", to należy mu nadać określoną treść normatywną, a nie pomijać w procesie wykładni – uznał sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gliwicach z 16 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1228/16, nieprawomocny
