Jednemu z mieszkańców gminy została wymierzona opłata dodatkowa za brak opłacenia miejsca postoju w strefie płatnego parkowania.

Kierowca zwrócił się do burmistrza o zamianę kary pieniężnej na inną karę, w związku z jego trudną sytuacją materialną.

W odpowiedzi na prośbę burmistrz wyjaśnił, że obowiązek uiszczenia opłaty dodatkowej jest zobowiązaniem pieniężnym i nie ma możliwości jego zamiany na inną formę zadośćuczynienia.

W związku z nieuregulowaniem należności przez zobowiązanego burmistrz wystawił tytuł wykonawczy z tytułu nieuregulowania dodatkowej opłaty parkingowej. Należność została wyegzekwowana przez organ egzekucyjny i została przelana na konto miasta.

Kierowca wniósł skargę do sądu administracyjnego. Uznał bowiem, że niesłusznie nałożona została na niego opłata dodatkowa.

WSA przypomniał, że obowiązek uiszczania zarówno opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, jak i obowiązek ponoszenia opłaty dodatkowej za nieuiszczenie tych opłat wynika bezpośrednio z przepisu prawa.

W razie jej nieuiszczenia podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>

Prowadzi to do wniosku, że wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej nie stanowi aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, o jakich stanowi ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016 r., poz. 718, ze zm.).

Skoro bowiem niewykonanie obowiązku prowadzi do wszczęcia postępowania egzekucyjnego, którego celem jest doprowadzenie do przymusowego wykonania obowiązku, to w tym wypadku konkretyzacja obowiązku następuje w tytule wykonawczym wszczynającym postępowanie egzekucyjne.

Natomiast ochrona praw uczestników tego postępowania jest możliwa w drodze zaskarżenia do sądu administracyjnego postanowień, wydanych w tym postępowaniu – wyjaśnił sąd.

Na podstawie:
Postanowienie WSA w Rzeszowie z 23 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 128/17, nieprawomocne