W oparciu o jakie przepisy powinni być zatrudniani pracownicy samorz. centrum kultury?

Przy zatrudnianiu i ustalaniu zasad wynagradzania pracowników samorządowego centrum kultury mają zastosowanie: Ustawa z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 3 października 2012 r. w sprawie wynagradzania pracowników instytucji kultury.

Pytanie:
W oparciu o jakie przepisy powinni być zatrudniani i wynagradzani pracownicy w samorządowym centrum kultury?
Według jakich przepisów powinni mieć określone kwalifikacje do zatrudnienia?

Odpowiedź:
Przy zatrudnianiu i ustalaniu zasad wynagradzania pracowników samorządowego centrum kultury mają zastosowanie: Ustawa z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej – dalej u.dz.k. oraz rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 3 października 2012 r. w sprawie wynagradzania pracowników instytucji kultury (Dz. U., poz. 1105) – dalej r.w.p.i.k.

Uzasadnienie:
Przy zatrudnianiu i ustalaniu zasad wynagradzania pracowników samorządowego centrum kultury mają zastosowanie: Ustawa z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej – dalej u.o.p.d.k. oraz rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 22 października 2015 r. w sprawie wynagradzania pracowników instytucji kultury, z tym, że § 3 rozporządzenia wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

W pierwszym rzędzie należy zaznaczyć, że w obecnym stanie prawnym, wymagania kwalifikacyjne stawiane przed pracownikami instytucji kultury obowiązują wyłącznie w odniesieniu do pracowników muzeów.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 u.o.p.d.k, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Ponieważ samorządowe instytucje kultury nie zostały wymienione w art. 2 ustawy o pracownikach samorządowych, zatrudnieni w tych jednostkach nie zostali nią objęci.

Podstawowe zasady dotyczące przysługującego pracownikom instytucji kultury wynagrodzenia, poszczególnych jego składników oraz prawa do innych świadczeń reguluje art. 31, art. 31b ust. 3 i art. 31c u.o.p.d.k., natomiast zgodnie z dyspozycją art. 31d u.o.p.d.k., minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określa w drodze rozporządzenia warunki ustalania:

1. prawa do dodatku za wieloletnią pracę i jego wypłacania,
2. wysokości dodatku funkcyjnego i jego wypłacania,
3. wysokości dodatku specjalnego i jego wypłacania,
4. prawa do ekwiwalentu pieniężnego i jego wysokości,
5. prawa do nagrody jubileuszowej i jej wypłacania,
6. prawa do jednorazowej odprawy pieniężnej przysługującej w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy oraz jej wypłacania – mając na uwadze charakter pracy wykonywanej przez pracowników instytucji kultury, warunki w jakich jest ona wykonywana, zakres, złożoność zadań oraz odpowiedzialność tych pracowników, możliwość pozostawania przez pracowników równocześnie w więcej niż jednym stosunku pracy, określenie wysokości dodatku w odniesieniu do wysokości wynagrodzenia zasadniczego, określenie terminu wypłacania dodatku, nagrody oraz odprawy, koszty ponoszone przez pracownika związane z zakupem lub utrzymaniem w należytym stanie rzeczy, o których mowa w art. 31a ust. 2 (chodzi o ekwiwalent za używanie w pracy własnego instrumentu, akcesoriów do instrumentu, ubioru scenicznego, rekwizytu lub narzędzi).

Więcje informacji i narzędzi znajdziesz w programie Vademecum Głównego Księgowego Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów

Z kolei art. 31d ust. 2 u.o.p.d.k. stanowi, że w przypadku gdy w instytucji kultury nie jest zawarty układ zbiorowy pracy, warunki wynagradzania za pracę oraz stanowiska pracy w tej instytucji określa jej dyrektor w regulaminie wynagradzania.