Partnerstwo publiczno – prywatne jest powszechnie uważane w wielu krajach za niezwykle korzystną formę realizacji inwestycji infrastrukturalnych tym bardziej, że możliwości finansowe podmiotów publicznych stają się coraz mniejsze. Partnerstwo publiczno – prywatne definiowane jest jako współpraca władzy publicznej z prywatnymi inwestorami w celu realizacji inwestycji o znaczeniu publicznym. W Polsce partnerstwo publiczno – prywatne regulowane jest ustawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno – prywatnym (zwana dalej ustawą o ppp ) .

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o ppp przedmiotem partnerstwa publiczno – prywatnego jest wspólna realizacja przedsięwzięcia oparta na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym. Powyżej wskazany zakres przedmiotowy obejmuje zasady współpracy podmiotu publicznego i partnera prywatnego w ramach partnerstwa publiczno – prywatnego, przy czym treścią tej współpracy jest wspólna realizacja przedsięwzięcia oparta na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym. W związku z czym „kwintesencją” partnerstwa publiczno – prywatnego jest wspólne działanie podmiotu publicznego i partnera prywatnego, które zmierza do osiągnięcia wcześniej uzgodnionych celów.


Partnerstwo publiczno – prywatne służy zgodnie z ww. artykułem realizacji „zadań”. Podkreślenia wymaga fakt, iż „zadania” o których mowa w art. 1 ust. 2  ustawy o ppp  nie należy utożsamiać tylko i wyłącznie z zadaniami publicznymi. Ustawodawca odszedł odnośnie tego pojęcia od modelu, który obowiązywał na gruncie poprzedniej Ustawy o partnerstwie publiczno – prywatnym z dnia 28 lipca 2005 r. zgodnie z którym partnerstwo publiczno – prywatne służyło realizacji zadań publicznych. Obecnie partnerstwo publiczno – prywatne może odnosić się również do realizacji zadań, których celem nie będzie tylko i wyłącznie realizacja zadań o charakterze publicznym. W związku z powyższym podmioty publiczne uzyskują możliwość realizacji przedsięwzięć, które znajdują się poza sferą użyteczności publicznej. Jednakże należy podkreślić, iż podmioty publiczne nie posiadają niczym nie ograniczonej swobody w tym zakresie. Podmiot publiczny będzie miał możliwość współpracy w ramach partnerstwa w takim zakresie, w jakim znajduje się ono w zakresie jego działalności wyznaczonej prawem. Czasem obszar ten będzie bardzo szeroki .

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym  do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W związku z powyższym gmina uzyskuje przez to możliwość, jeżeli inne przepisy nie stoją temu na przeszkodzie, realizacji wszystkich zadań związanych ze sprawami lokalnymi poprzez formę jaką jest partnerstwo publiczno – prywatne.@page_break@

Zgodnie z art. 1 ust. 2  ustawy o ppp  przedmiotem partnerstwa publiczno – prywatnego jest wspólna realizacja „przedsięwzięcia”. Czy w zakres tego pojęcia wchodzi również budowa obiektu w przedmiocie parku wodnego?.

Według art. 2 ust. 4  ustawy o ppp  przedsięwzięciem jest budowa lub remont obiektu budowlanego, świadczenie usług, wykonanie dzieła, w szczególności wyposażenie składnika majątkowego w urządzenia podwyższające jego wartość lub użyteczność, lub inne świadczenia połączone z utrzymaniem lub zarządzaniem składnikiem majątkowym, który jest wykorzystywany do realizacji przedsięwzięcia publiczno – prywatnego lub jest z nim związany. Stosowanie do treści art. 3 pkt. 1 Prawa budowlanego (zwana dalej PrBud ) obiekt budowlany to budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowla stanowiąca część techniczno – użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury. Zgodnie z art. 3 pkt 6  PrBud  budowa to „wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego”. W związku z powyższym w ramach partnerstwa publiczno – prywatnego może powstać obiekt budowlany w konsekwencji park wodny który to „wchodzi” w zakres pojęcia obiektu budowlanego.

Ustawodawca wskazał w art. 4 ust. 1 i 2 dwie ścieżki wyboru partnera prywatnego w relacjach z podmiotem publicznym: koncesję i zamówienie publiczne. Wybór trybu koncesyjnego ma miejsce, jeżeli wynagrodzeniem partnera prywatnego jest prawo do pobierania pożytków z przedmiotu partnerstwa publiczno – prywatnego, albo przede wszystkim to prawo wraz z zapłatą sumy pieniężnej, wówczas wyboru partnera prywatnego dokonuje się stosując przepisy ustawy o koncesjach na roboty budowlane lub usługi (zwana dalej ukrbu) , z uwzględnieniem przepisów  ustawy o ppp . Zgodnie z podstawowym założeniem ukrbu istota realizacji zadań poprzez tą formułę opiera się między innymi na przeniesieniu części ryzyka ekonomicznego na partnera prywatnego. Umowa zawarta w trybie koncesyjnym pozostawia większą część ryzyka odzyskania nakładów eksploatacyjnych, a także nakłada na partnera prywatnego przynajmniej część nakładów inwestycyjnych. Partner prywatny buduję określoną infrastrukturę a następnie eksploatuje ją przez czas określony w umowie. Wynagrodzenie partnera prywatnego powinno składać się w części z opłat wnoszonych przez użytkowników końcowych.

Wskazany powyżej „model” będzie miał zastosowanie w przypadku budowy i eksploatacji m. in. parków wodnych tworzonych przez gminę wraz z jej partnerem prywatnym w oparciu o przepisy  ustawy o ppp , przy zastosowaniu „modelu koncesyjnego”. Użytkowanie parków wodnych będzie wiązało się z pobieraniem opłat od osób trzecich, które staną się odbiorcami wykonywanej w drodze koncesji infrastruktury.

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. 2009 r. Nr 19, poz. 100 ze zm.)
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.)