Organ administracji architektoniczno-budowlanej nie może uchylić decyzji przenoszącej

Inwestor otrzymał pozwolenie na budowę. Następnie inna osoba wystąpiła z wnioskiem o przeniesienie pozwolenia na nią, spełniając wymagania z art. 40 pr. bud. Organ wydał decyzję przenoszącą pozwolenie. Następnie nowy inwestor wystąpił z wnioskiem o uchylenie decyzji przenoszącej na podstawie art. 155 k.p.a., do którego dołączył zgodę pierwotnego inwestora na uchylenie i wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji przenoszącej, przez co w obiegu prawnym pozostałoby tylko pierwotne pozwolenie na budowę, w którym on jest inwestorem.

Czy w takiej sytuacji organ architektoniczno-budowlany może uchylić decyzję przenoszącą?

Odpowiedź

Nie jest dopuszczalne uchylenie przez organ administracji architektoniczno-budowlanej, w trybie art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego – dalej k.p.a. , decyzji przenoszącej, o której mowa w art. 40 Prawa budowlanego – dalej pr. bud.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 40 ust. 1 pr. bud. organ, który wydał decyzję o pozwoleniu na budowę ma obowiązek, za zgodą strony, której decyzja została wydana, przenieść tę decyzję na rzecz innego podmiotu. Z powyższej normy wynika, że decyzja wydana na jej podstawie jest decyzją związaną. Oznacza to, że organ architektoniczno-budowlany, który wydał pozwolenie na budowę jest zobowiązany do jej przeniesienia na rzecz innego podmiotu, jeśli zostały spełnione wskazane w tym przepisie przesłanki. W konsekwencji organ administracyjny nie może odmówić przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę, jeżeli wnioskodawca przyjmuje wszystkie warunki zawarte w decyzji o pozwoleniu na budowę i złoży oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, a osoba uprawniona z decyzji będącej przedmiotem przeniesienia wyrazi zgodę na przeniesienie uprawnień wynikających z tej decyzji na inny podmiot – zob. wyrok WSA z dnia 29 września 2009 r., VII SA/Wa 952/09, LEX 652740. Tryb wzruszenia ostatecznych decyzji administracyjnych tworzących prawa nabyte, uregulowany został w art. 155 k.p.a. Stosownie do jego treści, decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie zmieniona lub uchylona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, jeśli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu bądź zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. W orzecznictwie sądowym prezentowany jest pogląd, że tryb wzruszenia decyzji określony w art. 155 k.p.a. może mieć zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do decyzji opartych o uznanie administracyjne. Jego zastosowanie w stosunku do decyzji związanych jest niedopuszczalne – zob. wyrok NSA z dnia 25 lutego 2011 r., I OSK 607/10, LEX 784233; wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2010 r., VII SA/Wa 854/10, LEX 676287; wyrok WSA z dnia 25 czerwca 2008 r., VI SA/Wa 555/08, LEX 513870. Z uwagi na to, że decyzja z art. 40 pr. bud. nie jest decyzją opartą na konstrukcji uznania administracyjnego, nie jest możliwe zastosowanie w stosunku do niej trybu wskazanego w art. 155 k.p.a.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.)
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)