Sprawa dotyczyła kierowcy już uprzednio karanego zakazem prowadzenia samochodów. Tym razem wyrokiem nakazowym wydanym 27 marca 2024 r, Sąd Rejonowy w Chorzowie uznał Dariusza R. za winnego tego, że 12 lutego 2024 r. na drodze publicznej prowadził samochód osobowy, nie posiadając do tego uprawnień. Ponadto nie zastosował się do znaku B -1 „ zakaz ruchu”. Było to zatem wykroczenie z art. 94 par 1 kodeksu wykroczeń (w związku z art. 9 par. 1) .
Według tych przepisów, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 złotych.
Ponadto, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.
Sąd wymierzył za to kierowcy karę 1500 zł grzywny oraz orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.
Wyrok ten uprawomocnił się bez postępowania odwoławczego.
Prokurator Generalny kasację wnosi na korzyść
Kasację od tego wyroku na korzyść obwinionego wniósł Prokurator Generalny. W kasacji zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie polegające na orzeczeniu wobec obwinionego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych bez wskazania okresu jego obowiązywania. Podczas gdy przepis art. 29 par 1 k.w. określa, że zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wymierza się w miesiącach i latach, na okres od sześciu miesięcy do trzech lat, co obliguje sąd do wskazania czasu obowiązywania środka karnego.
Zgłaszając ten zarzut, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego kasacją wyroku w części dotyczącej orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w Chorzowie do ponownego rozpoznania.
Zobacz też procedurę: Kasacja nadzwyczajna >
Zasadna kasacja i uchylenie wyroku
Sąd Najwyższy uznał, że kasacja okazała się oczywiście zasadna, co umożliwiało jej rozpoznanie na posiedzeniu w trybie niejawnym i jednoosobowo.
Oczywistym jest, że sąd pierwszej instancji, orzekając wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, nie wskazał, z rażącym naruszeniem dyspozycji art. 29 par 1 kodeksu wykroczeń, terminu wykonania orzeczonego środka karnego.
Skutkiem tego było powstanie sytuacji, w której orzeczony zakaz stał się zakazem „bezterminowym”. Orzeczenie takie pozostaje nie tylko w sprzeczności z kodeksem, ale doprowadziło też do powstania dla obwinionego sytuacji oczywiście mniej korzystnej od tej, która nastąpiłaby w wypadku zgodnego z prawem procedowania Sądu Rejonowego w Chorzowie.
Słusznie w kasacji wskazano, odwołując się do orzecznictwa Sądu Najwyższego, że niewskazanie okresu obowiązywania orzeczonego zakazu jest rażącym uchybieniem prawa, a poprawienie takiego błędu nie jest możliwe w postępowaniu wykonawczym.
Zatem, w tak ustalonej sytuacji prawnej należało, po uznaniu trafności zarzutu kasacji, uchylić wyrok Sądu Rejonowego Chorzowie w zaskarżonej części i sprawę w tym zakresie przekazać temu Sądowi do ponownego rozpoznania, w toku którego uwzględni rozważania prawne i uwagi Sądu Najwyższego.
Wyrok Izby Karnej Sądu Najwyższego z 25 lipca 2024 r., sygn. akt IV KK 271/24
Zobacz też procedurę: Wniesienie kasacji przez stronę >
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
