Mieszkaniec gminy wystąpił o wydanie pozwolenia na broń palną do celów szkoleniowych.  Do wniosku dołączył między innymi legitymację instruktora strzelectwa sportowego oraz zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie na stanowisku instruktora strzelectwa.
Organ zwrócił się do wnioskodawcy o udokumentowanie, iż prowadzi on zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie szkoleń strzeleckich.
Wnioskodawca wyjaśnił, iż jako osoba fizyczna nie musi posiadać zarejestrowanej działalności, a prawo do samokształcenia gwarantuje mu Konstytucja RP.

WSA nie zgodził się z taką argumentacją. Sąd zwrócił uwagę, iż Konstytucja RP nie gwarantuje wśród praw obywatelskich, prawa do posiadania broni. Co więcej, powyższa problematyka w polskim systemie prawnym jest wręcz przeciwnie regulowana, bowiem jest poddana daleko idącym ograniczeniom.
Ponadto WSA podkreślił, iż wnioskodawca żądał wydania pozwolenia na posiadanie broni w celach szkoleniowych, a nie w celach samokształcących jak wskazał w odwołaniu.
WSA przypomniał, iż organ wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni.
W przypadku pozwolenia na broń do celów szkoleniowych, ustawodawca ważną przyczynę utożsamia m.in. z koniecznością prowadzenia zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie szkoleń strzeleckich.
Oznacza to, że strona nie może prowadzić szkoleń o charakterze strzeleckim w innej formie, niż zarejestrowana działalność gospodarcza. Jeżeli zatem wnioskodawca nie prowadzi takiej działalności, to nie jest spełniony jeden z ustawowych warunków uzyskania pozwolenia na broń do celów szkoleniowych – uznał WSA.

Wyrok WSA w Warszawie z 13 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 2257/13, nieprawomocny