Współpracę w zakresie przeprowadzania wzajemnie dowodów w sprawach cywilnych i handlowych na potrzeby toczącego się postępowania w danym kraju reguluje rozporządzenie Rady nr 1206/2001, jak również przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (art. 1130 do 1135 k.p.c.). Odpowiednie postanowienia tych regulacji pozwalają na szybsze i bardziej efektywne działanie sądu przy przeprowadzaniu dowodów z dokumentów lub zeznań świadków, którzy mieszkają za granicą.
Inicjując postępowanie dowodowe, sąd polski musi wystąpić bezpośrednio do sądu zagranicznego z wnioskiem o przeprowadzenie dowodu. Każde państwo członkowskie prowadzi rejestr sądów, które są właściwe do rozpoznania wniosku państwa obcego. Warto pamiętać, że jeżeli spór toczy się przed sądem polubownym, ten musi zwrócić się do sądu rejonowego o wystąpienie z wnioskiem rekwizycyjnym do sądu zagranicznego.
Sądy nie przeprowadzają dowodów za granicą
Polskie sądy rzadko decydują się na bezpośrednie przeprowadzenie dowodu na terytorium obcego państwa. Tymczasem mogłoby to usprawnić i przyśpieszyć wiele postępowań sądowych. Dlaczego sądy tak rzadko z tego korzystają? Nie chodzi tylko o brak odpowiedniego wyposażenia technicznego sądów rejonowych. Ważne, aby prawnicy i sędziowie byli świadomi takich możliwości, a na pewno przyczyni się to znacznie do usprawnienia i przyspieszenia wielu postępowań sądowych - twierdzi Paweł Mazur, doradca w kancelarii Wardyński i Wspólnicy.