Zgodnie z art. 151[1] ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.) – dalej k.p. – oprócz normalnego wynagrodzenia pracownikowi przysługuje dodatek w wysokości:
- 100 proc. wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających:
- w nocy,
- w niedziele i święta niebędące dla niego dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,
- w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy;
- 50 proc. wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w poprzednim punkcie.
Podstawę obliczania wysokości dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych stanowi wynagrodzenie pracownika wynikające z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia. W wyroku z 25.04.1985 r. (I PRN 28/85) Sąd Najwyższy wskazał, że przez stawkę osobistego zaszeregowania należy rozumieć wynagrodzenie o charakterze stałym i bezpośrednio związanym z funkcją pracownika lub zajmowanym przez niego stanowiskiem. Stąd też przy ustalaniu wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania dodatków w odniesieniu do wynagrodzenia wynikającego ze stawki osobistego zaszeregowania przyjmuje się także dodatek funkcyjny czy też dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia.
Dodatek funkcyjny można przyznać każdemu pracownikowi niepedagogicznemu>>
| Dowiedz się więcej z czasopisma | |
 |
Dyrektor Szkoły. Miesięcznik Kierowniczej Kadry Oświatowej
|