Nauczyciel na własny wniosek z dniem 31 sierpnia 2010 r. rozwiązał ze szkołą stosunek pracy i zatrudnił się w nowej szkole. W związku z toczącą się z powództwa nauczyciela sprawą przeciwko szkole w sądzie pracy - sąd zażądał jeszcze w miesiącu maju 2010 r. teczki akt osobowych nauczyciela, którą zwrócił do szkoły dopiero 19 listopada 2010 r., po ogłoszeniu wyroku w sprawie. Nauczycielowi w związku z tym wydano świadectwo pracy dopiero wówczas, ale w nowej szkole księgowa nie wypłacała mu dodatku stażowego za okres od 1 września do 30 listopada 2010 r. Nauczyciel żąda ustalenia, która szkoła ma wyrównać zaległy dodatek stażowy. Ja uważam, że powinna to wykonać nowa szkoła, gdyż w niej nauczyciel pracuje od 1 września 2010 r. Wszystkie należne świadczenia do dnia 31 sierpnia 2010 r. z dotychczasowej szkoły nauczyciel otrzymał.
Zgodnie z treścią art. 242 § 1 z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p. pracownik może dochodzić swych roszczeń ze stosunku pracy na drodze sądowej. Pojęcie "roszczenie pracownicze ze stosunku pracy" oznacza możność żądania przez pracownika określonego zachowania się pracodawcy (świadczenia). Każde roszczenie pracownika musi wynikać wprost ze stosunku pracy lub innego stosunku prawnego - związanego ze statusem pracownika. Zwykle uprawnieniom pracownika, a zarazem obowiązkom pracodawcy (i odwrotnie) towarzyszą określone roszczenia, roszczenia bowiem są korelatem obowiązków drugiej strony stosunku prawnego. Żeby nauczyciel uzyskał prawo do dodatku stażowego musi udokumentować okresy zatrudnienia. Kwestie związane z niewypłaceniem dodatku stażowego w omawianej sprawie mogą obciążać tylko aktualnego pracodawcę, skoro w pytaniu wyraźnie wskazano, że poprzedni pracodawca uregulował wszystkie należności. Jednakże pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy (art. 99 § 1 k.p.) - w postaci odszkodowania w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni (art. 99 § 2 k.p.). Fakt zaistnienia szkody i ewentualnego odszkodowania ustala sąd pracy w stosownym postępowaniu.