Czy świadectwo zasadniczej szkoły zawodowej dokształcającej jest dokumentem potwierdzającym staż pracy pracownika przy ustalaniu nagrody jubileuszowej?
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223, poz. 1458 z późn. zm.), do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę, nagrody jubileuszowej, wlicza się wszystkie poprzednio zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Zatrudnienie rozumiane jest jako pozostawanie w stosunku pracy. Stronami stosunku pracy jest pracodawca i pracownik. Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p., pracownikiem jest osoba zatrudniona m.in. na podstawie umowy o pracę. Zgodnie z treścią art. 2 k.p. osoba fizyczna, która została zatrudniona na podstawie umowy o pracę, korzysta od tej chwili ze statusu pracowniczego. Dotyczą go wszystkie obowiązki, jak i uprawnienia pracownicze (w tym oczywiście związane m.in. z nabyciem prawa do wynagrodzenia z tytułu wieloletniej pracy). Jeżeli chodzi o naukę w ZSZD, to na podstawie obecnie obowiązujących przepisów, nie może być ona zaliczona do stażu pracy, ponieważ nie spełnia przesłanek stosunku pracy. Osoba pobierająca naukę w takiej szkole posiada status ucznia lub słuchacza, a nie pracownika. W związku z tym, świadectwo ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej nie może być podstawą potwierdzenia zakończonego okresu zatrudnienia. Do 30 marca 2001 r. podstawą prawną zaliczenia mogło być zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (M.P. Nr 44, poz. 358 z późn. zm.) - z.u.o.p., a szczególnie jego § 4 ust. 3 pkt 1, który stwierdzał, że do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się przypadające po wyzwoleniu okresy przerw w zatrudnieniu, spowodowane nauką w szkole stopnia ponadpodstawowego, odbywaną na podstawie skierowania zakładu pracy lub jednostki nadrzędnej, pod warunkiem jej ukończenia, jednak w wymiarze nie wyższym niż okres przewidziany programem nauczania. Problem z z.u.o.p. polega na tym, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) - dalej Konstytucja, uchyliła z.u.o.p. jako źródło prawa powszechnego, niewskazując go w treści art. 87 ust. 1. W związku z tym, z datą wejścia w życie Konstytucji, z.u.o.p. przestało obowiązywać, mimo że formalnie było stosowane aż do 2001 r.