Przepisy nie przewidują obowiązku zwolnienia pracownika od pracy w związku z wezwaniem go jako świadka do sądu metropolitalnego.

Zasady udzielania pracownikom zwolnień od pracy określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 60, poz. 281) – dalej r.s.u. Przewidują one co prawda obowiązek zwolnienia pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie sądu (§ 6 r.s.u.), lecz sądem w rozumieniu tego przepisu są sądy sprawujące w RP wymiar sprawiedliwości, czyli Sąd Najwyższy, sądy powszechne, sądy administracyjne oraz sądy wojskowe (zob. art. 175 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., Dz. U. Nr 78, poz. 483) i nie odnoszą się do sądów metropolitalnych. Sąd metropolitalny nie jest także zobowiązany do zwrotu pracownikowi wynagrodzenia utraconego w związku ze stawieniem się na jego wezwanie.
Pracodawca może oczywiście w przedstawionym przypadku zwolnić pracownika od pracy mimo braku takiego obowiązku, a podstawą tego zwolnienia jest jedna z podstawowych zasad prawa pracy, zgodnie z którą pracodawca jest uprawniony do stosowania rozwiązań korzystniejszych niż przewidziane w przepisach prawa pracy.