Pracodawca może zwolnić pracownika z pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Aby skorzystać z takiego wyjścia pracownik powinien złożyć pisemny wniosek. We wniosku należy wskazać, że będzie to wyjście w celu załatwienia spraw osobistych oraz podać, w jakich godzinach i podpisać się. Można też od razu napisać, kiedy to wyjście zostanie odpracowane, ale nie jest to konieczne. Trzeba pamiętać, że pracodawca może, ale nie musi się zgodzić.
Czas wolny od pracy, który pracownik wykorzystuje na załatwienie spraw osobistych nie jest wliczany do czasu pracy pracownika. Pracownikowi nie przysługuje więc za ten okres wynagrodzenie, dlatego pracownicy często chcą odpracować takie wyjścia, żeby otrzymać całą miesięczną pensję.
Kodeks pracy w art. 151 § 2(1) przewiduje, że czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych, nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Natomiast odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Dlatego najlepiej, jeśli prywatne wyjście zostanie odpracowane w tym samym dniu. Jeśli będzie długo trwało, może okazać się, że będzie je trzeba odpracować w kilku częściach. Pracownik może zaproponować termin, w którym odpracuje wyjście, ale decyzja ostateczna należy do pracodawcy.
Trzeba podkreślić, że prawo nie przewiduje obowiązku odpracowywania prywatnych wyjść. Pracodawca może zdecydować, że u niego taka nieobecność będzie traktowana np. jako urlop bezpłatny albo dodatkowy płatny urlop.
Więcej tekstów przygotowanych na Dzień Edukacji Prawnej znajdziesz tutaj >>