Przed 1989 r. funkcjonariusz pełnił służbę, podczas której realizował zadania m.in. wywiadu naukowo-technicznego. Po przemianach ustrojowych był funkcjonariuszem Zarządu Wywiadu Urzędu Ochrony Państwa. Ze służby odszedł w stopniu podpułkownika w 2001 r., po uzyskaniu 35-letniej wysługi emerytalnej oraz III grupy inwalidzkiej.

By zapewnić wnukom mieszkania, zaciągnął kredyty mieszkaniowe. Ich miesięczna rata, którą systematycznie spłacał do 2017 r., wynosiła 4 tys. zł. Obniżenie świadczenia o 4500 zł uniemożliwiło mu dalszą spłatę kredytu. Próby negocjacji z bankami spowodowały przekazanie sprawy do windykacji. Z racji wieku i ciężkich schorzeń nabytych w związku ze służbą w UOP, mężczyzna nie jest w stanie podjąć jakiegokolwiek zatrudnienia.

Rzecznik Praw Obywatelskich w 2019 r. zgłosił udział w postępowaniu przed sądem I instancji w sprawie odwołania mężczyzny od decyzji o ponownym ustaleniu wysokości emerytury policyjnej. Sądy obu instancji przywróciły funkcjonariuszowi emeryturę i rentę inwalidzką.

Zakład Emerytalno-Rentowy MSWiA złożył jednak skargę kasacyjną na niekorzyść obywatela do SN.   

W ocenie Rzecznika, skarga kasacyjna w ogóle nie powinna podlegać merytorycznemu rozpoznaniu. ZER powołał się na powody, uzasadniające przyjęcie skargi kasacyjnej, które się wzajemnie wykluczają. Nie można bowiem równocześnie twierdzić, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne czy też istnieje potrzeba wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości, a zarazem wskazywać, że skarga kasacyjna jest „oczywiście uzasadniona”.

Zdaniem RPO to, co jest oczywiście uzasadnione, nie budzi przecież poważnych wątpliwości, nie ma też charakteru istotnego zagadnienia prawnego. Już choćby i z tego powodu skarga kasacyjna, oparta na wewnętrznie sprzecznych przesłankach przyjęcia jej do rozpoznania, nie powinna podlegać merytorycznemu rozpoznaniu.