Urlop jest jedną z instytucji zabezpieczających prawo pracownika do wypoczynku, czego wyrazem są stosowne przepisy kodeksu pracy oraz Konstytucji RP.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego całokształt regulacji prawnej urlopów wypoczynkowych uzasadnia tezę, że udzielenie pracownikowi urlopu w okresie zwolnienia lekarskiego jest niedopuszczalne i prawnie nieskuteczne, nawet gdy ten wyraził na to zgodę. Sformułowanie zawarte w art. 165 kp o niemożności rozpoczęcia przez pracownika urlopu w ustalonym terminie z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby upoważnia do stwierdzenia, że okres choroby stanowi przeszkodę w rozpoczęciu urlopu.
Zgodnie z art. 166 KP, część urlopu niewykorzystaną z powodu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną pracodawca jest zobowiązany udzielić pracownikowi w terminie późniejszym. Z obu powołanych przepisów wynika, że niezdolność do pracy z powodu choroby pozostaje w opozycji do zwolnienia urlopowego. Urlop wypoczynkowy przypadający w okresie choroby z istoty swej nie może spełnić przypisanych mu funkcji. Dlatego udzielenie urlopu w okresie niezdolności do pracy jest prawnie niedopuszczalne (zob. wyrok SN z dnia 10 listopada 1999 r., I PKN 350/99, LEX nr 46316). Powyższy zakaz skierowany jest do pracodawcy i ma on charakter stanowczy.
Autor Tomasz Gryczan