Ogólne informacje dotyczące zalesiania
Zgodnie z art. 14 ust. 2 Ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 z późn. zm.)-dalej u.l. - do zalesienia mogą być przeznaczone nieużytki, grunty rolne nieprzydatne do produkcji rolnej i grunty rolne nieużytkowane rolniczo oraz inne grunty nadające się do zalesienia, a w szczególności:
• - grunty położone przy źródliskach rzek lub potoków, na wododziałach, wzdłuż brzegów rzek oraz na obrzeżach jezior i zbiorników wodnych;
• - lotne piaski i wydmy piaszczyste;
• - strome stoki, zbocza, urwiska i zapadliska;
• -hałdy i tereny po wyeksploatowanym piasku, żwirze, torfie i glinie.
Okoliczność, że to między innymi grunty rolne mają być przeznaczane do zalesienia ma swoje uzasadnienie. Jak zaznaczono w Krajowym Programie Zwiększania Lesistości opublikowanym na stronie internetowej Ministerstwa Ochrony Środowiska (http://www.mos.gov.pl/artykul/326_pomoc/296_krajowy_program_zwiekszania_lesistosci.html), gospodarka leśna jest terytorialnie i funkcjonalnie związana z gospodarką wiejską, dla której często stanowi uzupełniającą lub alternatywną w stosunku do rolnictwa formę aktywności ekonomicznej i społecznej. Zalesienia są główną formą zagospodarowania gruntów niskiej jakości, których rolnicze użytkowanie jest ekonomicznie nieuzasadnione, zwiększając tym samym rentowność całej gospodarki wiejskiej. W Krajowym Programie Zwiększania Lesistości zwrócono uwagę, że tworzenie gospodarstw rolno-leśnych powinno sprzyjać dwuzawodowości ich właścicieli i zmniejszaniu ryzyka utrzymania tych gospodarstw. Dodatkowo w Krajowym Programie Zwiększania Lesistości zwrócono uwagę, że zalesienia, z uwagi na ich korzystny wpływ na strukturę użytkowania ziemi i warunki produkcji biologicznej, powinny być integrowane z wdrażaniem rolnictwa ekologicznego.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 Ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 z późn. zm.)-dalej u.l. - do zalesienia mogą być przeznaczone nieużytki, grunty rolne nieprzydatne do produkcji rolnej i grunty rolne nieużytkowane rolniczo oraz inne grunty nadające się do zalesienia, a w szczególności:
• - grunty położone przy źródliskach rzek lub potoków, na wododziałach, wzdłuż brzegów rzek oraz na obrzeżach jezior i zbiorników wodnych;
• - lotne piaski i wydmy piaszczyste;
• - strome stoki, zbocza, urwiska i zapadliska;
• -hałdy i tereny po wyeksploatowanym piasku, żwirze, torfie i glinie.
Okoliczność, że to między innymi grunty rolne mają być przeznaczane do zalesienia ma swoje uzasadnienie. Jak zaznaczono w Krajowym Programie Zwiększania Lesistości opublikowanym na stronie internetowej Ministerstwa Ochrony Środowiska (http://www.mos.gov.pl/artykul/326_pomoc/296_krajowy_program_zwiekszania_lesistosci.html), gospodarka leśna jest terytorialnie i funkcjonalnie związana z gospodarką wiejską, dla której często stanowi uzupełniającą lub alternatywną w stosunku do rolnictwa formę aktywności ekonomicznej i społecznej. Zalesienia są główną formą zagospodarowania gruntów niskiej jakości, których rolnicze użytkowanie jest ekonomicznie nieuzasadnione, zwiększając tym samym rentowność całej gospodarki wiejskiej. W Krajowym Programie Zwiększania Lesistości zwrócono uwagę, że tworzenie gospodarstw rolno-leśnych powinno sprzyjać dwuzawodowości ich właścicieli i zmniejszaniu ryzyka utrzymania tych gospodarstw. Dodatkowo w Krajowym Programie Zwiększania Lesistości zwrócono uwagę, że zalesienia, z uwagi na ich korzystny wpływ na strukturę użytkowania ziemi i warunki produkcji biologicznej, powinny być integrowane z wdrażaniem rolnictwa ekologicznego.