Przedsiębiorca zwrócił się o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na zbieraniu odpadów złomu i metali kolorowych.

Prezydent miasta odmówił określenia środowiskowych uwarunkowań realizacji objętego nim przedsięwzięcia.

Wyjaśnił, iż uzupełnienie raportu w zakresie oddziaływania na klimat akustyczny nie uzyskało aprobaty Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (RDOŚ). Nie ujęto w nim bowiem wszystkich parkujących i manewrujących na terenie nieruchomości samochodów należących do inwestora.

W związku z brakiem tych obliczeń, prezentujących oddziaływanie rzeczywistego ruchu samochodów, organ uznał za niemożliwe uzgodnienie realizacji przedsięwzięcia, zidentyfikowanie zagrożeń i możliwość zastosowania środków ochrony.

Przedsiębiorca złożył skargę do sądu administracyjnego.

Jego zdaniem przedłożony przez niego raport zawiera pełną analizę akustyczną przedsięwzięcia i wynika z niego, że hałas związany z planowaną inwestycją nie przekracza poza granicami działki, dopuszczalnych norm.

WSA uznał skargę za niezasadną.

Sąd przypomniał, iż dla określenia skumulowanych oddziaływań na środowisko konieczne było wykonanie obliczeń generowanego poziomu hałasu z uwzględnieniem hałasu związanego z faktem parkowania na tej działce wszystkich samochodów wykorzystywanych, do prowadzonej przez niego działalności.

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Prawo Ochrony Środowiska
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów

Niezrozumiałe jest zatem stanowisko autorów raportu oraz przedsiębiorcy, że parkowanie samochodów obsługujących zakład, nie ma wpływu na maksymalny ruch samochodów na tej działce i w konsekwencji na oddziaływanie akustyczne na tereny sąsiednie.

Pomimo wezwań raport nie został w tym zakresie należycie uzupełniony.

Uzasadniało to odmowę uzgodnienia realizacji planowanego przedsięwzięcia przez RDOŚ. Bez tego uzgodnienia, organy orzekające nie mogły zaś wydać pozytywnej decyzji środowiskowej.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Gliwicach z 31 grudnia 2015 r., sygn. akt II SA/Gl 930/15, prawomocny