Inspektor nadzoru budowlanego wydał decyzję o rozbiórce samowolnie wzniesionego budynku.

W ocenie inspektora budynek został wybudowany z naruszeniem zarówno obowiązujących w takcie rozpoczęcia budowy, jak i obecnych przepisów techniczno-budowlanych. Naruszenie tych przepisów doprowadziło do niedopuszczalnego pogorszenia warunków użytkowych dla otoczenia.

Inwestor odwołał się od decyzji.

Uznał bowiem, iż brak obowiązującego planu dla danego terenu wyklucza możliwość dokonania oceny zgodności samowoli budowlanej z przepisami o planowaniu przestrzennym, a w konsekwencji orzeczenia przez organ nakazu rozbiórki na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. – Prawo budowlane (Dz. U. nr 38, poz. 229 ze zm.).

Więcje informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Serwis Budowlany
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów

Zdaniem WSA wbrew zatem twierdzeniom skarżącego, brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki, na której wybudował on samowolnie budynek mieszkalny, nie wyłącza możliwości stwierdzenia, czy teren ten jest przeznaczony pod zabudowę, czy też przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobu zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Sąd podkreślił, iż decyzja o warunkach zabudowy wiąże inwestora zarówno co do przeznaczenia terenu jak i co do poszczególnych parametrów zabudowy.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 2 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Gd 634/15, nieprawomocny