Pytanie:
W jakiej formie należy wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o wydanie zaświadczenia o samodzielności lokalu mieszkalnego?
Czy na inwentaryzacji lokalu powinien być zawarty zapis, iż lokal spełnia warunki samodzielnego lokalu?
Odpowiedź:
Wezwanie winno mieć formę zwykłego pisma, zawierającego: nazwę i adres organu wzywającego, oznaczenie wzywanego oraz ścisłe określenie braków wymagających usunięcia na podstawie konkretnych przepisów prawa.
Ponadto, koniecznym warunkiem wezwania jest wskazanie terminu, w którym usunięcie braków musi nastąpić oraz zamieszczenie pouczenia, skierowanego do wnoszącego podanie, że nieusunięcie wskazanych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.
To, czy lokal jest samodzielny, stwierdza starosta w formie zaświadczenia. Wynika to wprost z art. 2 ust. 3 u.w.l. Brak jest więc podstaw prawnych do tego, by w dokumencie inwentaryzacji lokalu musiał znajdować się zapis o tym, iż lokal spełnia warunki lokalu samodzielnego.
Uzasadnienie:
Wydawanie zaświadczeń zostało bardzo ogólnikowo uregulowane w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali – dalej u.w.l., bo jedynie przepisami art. 2 ust. 2 i ust. 3. Przepis art. 2 ust. 2 u.w.l. stanowi, że samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych.
Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkaniowe. W postępowaniu o wydanie zaświadczeń o samodzielności lokali obowiązują przepisy działu VII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego – dalej k.p.a., tj. art. 217-220.
Podstawą wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku jest z kolei art. 64 § 2 k.p.a., który nakazuje wezwać wnoszącego do usunięcia braków (innych niż brak adresu) w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
Kodeks nie określa prawnej formy wezwania do usunięcia braków podania. W orzecznictwie wskazuje się na formę niezaskarżalnego postanowienia (por. post. Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 1986 r., IV SAB 13/86, OSP 1988, z. 5, poz. 125).
Wydaje się jednak, iż ww. przepis nie stwarza podstawy do wydawania postanowienia, gdyż mowa jest w nim o czynności wezwania, która ma postać szczególną, bowiem nie jest to czynność procesowa (postępowanie nie jest wszczęte) – por. Grzegorz Łaszczyca, Komentarz do art. 64 Kodeksu postępowania administracyjnego, stan prawny: 1 sierpnia 2010 r., publ. LEX.
Należy więc uznać, iż wezwanie winno mieć formę zwykłego pisma, zawierającego: nazwę i adres organu wzywającego, oznaczenie wzywanego oraz ścisłe określenie braków wymagających usunięcia na podstawie konkretnych przepisów prawa.
Ponadto, koniecznym warunkiem wezwania jest wskazanie terminu, w którym usunięcie braków musi nastąpić (termin 7-dniowy, obliczany od dnia doręczenia wezwania wnoszącemu podanie) oraz zamieszczenie pouczenia, skierowanego do wnoszącego podanie, że nieusunięcie wskazanych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.
To, czy lokal jest samodzielny, stwierdza starosta w formie zaświadczenia. Wynika to wprost z art. 2 ust. 3 u.w.l. Brak jest więc podstaw prawnych do tego, by w dokumencie inwentaryzacji lokalu musiał znajdować się zapis o tym, iż lokal spełnia warunki lokalu samodzielnego.
