VAT: powierzchnie użytkową ustala się w oparciu o jedną z definicji normatywnych

W celu skorzystania z obniżonej stawki VAT, podatnicy są uprawnieni do wyliczenia powierzchni użytkowych zarówno budynków mieszkalnych jak i lokali mieszkalnych, w oparciu o jedną z definicji normatywnych. Wyliczenia powierzchni użytkowych można dokonać również w oparciu o normy stosowane w budownictwie, nawet jeżeli nie są one obligatoryjne orzekł NSA.

Spółka zwróciła się o udzielenie indywidualnej interpretacji dotyczącej sposobu ustalenia powierzchni użytkowej, warunkującej zastosowanie obniżonej stawki VAT, sprzedaży lokali i domów mieszkalnych, których powierzchnia przekracza odpowiednio - 150 m² i 300 m².

Spółka uważała, że z uwagi m.in. na brak definicji pojęcia "powierzchnia użytkowa", w treści ustawy o VAT, w celu obliczenia tej powierzchni na potrzeby zastosowania obniżonej stawki VAT, można posłużyć się zasadami wynikającymi z Polskiej Normy PN-70/B-02365 "Powierzchnia budynków. Podział, określenia i zasady obmiaru".

Zdaniem natomiast Ministra Finansów, zastosować należy zasady określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. nr 12, poz. 1316 ze zm. – dalej: "PKOB"), wskazanej w ustawie o VAT jako właściwa do klasyfikacji budynków mieszkalnych.

Jeszcze inne stanowisko zajął Sąd pierwszej instancji, który stwierdził, że w tym przypadku należy się posłużyć definicją zawartą w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 9 poz. 31 ze zm.).

NSA rozpatrując sprawę uznał, iż przy obliczaniu powierzchni użytkowej lokalu i budynku na potrzeby ustalania limitów, o których mowa w art. 41 ust. 12 b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), celem skorzystania z obniżonej stawki podatku od towarów i usług, podatnicy są uprawnieni do wyliczenia "powierzchni użytkowych" w oparciu o jedną z normatywnych definicji, która umożliwi obliczenie powierzchni użytkowej zarówno budynków mieszkalnych jak i lokali mieszkalnych. Wyliczenia "powierzchni użytkowych" można dokonać również w oparciu o normy stosowane w budownictwie, nawet jeżeli nie są one obligatoryjne.

NSA podkreślił, iż przepisy ustaw podatkowych, tj. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy ustalaniu powierzchni użytkowej odsyłają do elementów występujących w normie PN-70/B-02365. Spółk, jak podała we wniosku o wydanie interpretacji, na potrzeby własnej działalności na wszystkich etapach budowy stosuje normę PN-70/B-02365. Racjonalnym jest więc jej dążenie do zastosowania tych samych zasad przy ustalaniu, czy przekroczone zostały limity warunkujące zastosowanie obniżonej stawki podatku – uznał NSA.

Na podstawie:
Wyrok NSA z 8 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 888/12, prawomocny